ضرورت برنامه ریزی آموزشی جایگزین درسال تحصیلی جدید

همه سال اول مهرماه شورحالی در میان جامعه برپا می شود. از یکسو دانش آموزان برای رفتن به مدرسه و دیدار با دوستان و معلمان و نشستن پشت نیمکت های مدرسه شوق و ذوق دارند و از سوی دیگر والدین نیز با آمدن اول مهر با یادآوری خاطرات خود و گفتگو با دیگر والدین از روزهای شیرین تحصیل به آرامشی روانی می رسند که بسیار شیرین است.
آغاز سال تحصیلی جدید با توجه به کاهش محدودیت هایی که از بابت کرونا طی چند سال اخیر حادث شده بود، با عادی سازی نسبی همراه بود که البته باید آن را کنترل کرد و به دانش آموزان و والدین آنها از طریق آموزش های عمومی و رسانه ای آموخت که در همین شرایط نسبتاً عادی هم باید دستورالعمل های بهداشتی را رعایت کنند تا بازگشایی مدارس موجب گستردگی زنجیره ابتلا نگردد و مجدد شاهد افزایش آمار مبتلایان و جان باختگان در سراسر کشور نباشیم.
مسئله بعدی درمورد عبور و مرور دانش آموزان است که تنها طی روز اول بازگشایی علیرغم قرار گرفتن اول مهرماه میان چند روز تعطیلی و عدم حضور برخی دانش آموزان سرکلاس در مقاطع بالاتر، اما درهنگام شروع و پایان ساعات آموزشی شاهد ترافیک سنگین در مناطق مختلف بودیم. اغلب ترافیک های منتهی به مدارس را والدینی تشکیل می دهند که با وسیله شخصی فرزندشان را به مدرسه می رسانند و یا برای آوردن وی به خانه مجدد ترافیک را در معابر عمومی تشدید می کنند.
شاید گفته شود هزینه سرویس برای خانواده ها سنگین است، اما اگر یک حساب سرانگشتی ساده انجام دهیم می بینیم که هزینه استفاده از وسیله شخصی در طول سال تحصیلی و رفت و آمد آن به لحاظ مصرف سوخت و استهلاک و احتمال تصادف در مسیر، بسیار بالاتر از هزینه سرویس خواهد بود. بازهم اگر درمسیر رفت و آمد یکی از والدین چند دانش آموز هم مسیررا با خود همراه سازد می توان این رفت و آمدها را توجیه کرد. لذا بهتراست تا مدارس با همکاری ارگان هایی همچون شهرداری زمینه سرویس ارزان برای دانش آموزان را فراهم سازند تا حجم ترافیک سال تحصیلی تا حدی کنترل شود.
نکته بعدی درمورد بحث آموزش دانش آموزان طی سال تحصیلی جدید است. متأسفانه طی سال های گذشته که کرونا موجب تعطیلی و یا وقفه در مدارس گردیده بود سبک و شیوه آموزش در مدارس به طور اجتناب ناپذیری متحول گردید و این تحول به سبب عدم وجود و فراهم بودن برخی امکانات در زمینه آموزش مجازی، موجب عقب ماندگی و تضعیف و افت تحصیلی برخی دانش آموزان به خصوص در مقاطع پایه گردید.
لذا به نظر می رسد که تصمیم گیران و برنامه ریزان تحصیلی در آموزش و پرورش و شورای مشورتی معلمان در مدارس باید به این نکته توجه ویژه داشته باشند و حداقل زمانی را در ابتدای روزهای شروع آموزش به همرسانی دانش آموزان به لحاظ آموخته های سال قبل اختصاص دهند. این نگرانی بیشتر در مناطق غیرشهری و مناطق محروم در سراسر کشور وجود دارد که متأسفانه طی سال های اخیرکرونایی حتی نتوانستند به مقاطع بالاتر بروند و مجبورند مجدد در مقطع قبلی ادامه تحصیل دهند و از آموزش حضوری بهره ببرند.اما نکته آخر اینکه انتظار می رود تا مسئولان آموزشی کشور، با استفاده از فرصت کنونی که کرونا تاحدی کنترل و شرایط عادی شده است، برنامه های جایگزینی را برای احتمال بروز و شیوع مجدد این ویروس و احتمال تعطیلی و آموزش مجازی در دست داشته باشند تا دانش آموزان دچار وقفه آموزشی نشوند و فکری به حال نگرانی های دانش آموزان در مناطق محروم نمایند تا عمرشان با حسرت تحصیل تلخ نشود.