حق بیمه های بی فایده در مسیر درمان

شاید برای چندمین بار باشد که با عناوین مختلف به موضوع پیچیده بیمه های درمانی و تلاش برخی پزشکان برای فرار از مالیات اشاره می کنیم. اما هرچه زمان می گذرد نه تنها این موضوع ترتیب اثری داده نمی شود، بلکه به صورت همه گیرتر در سطح جامعه و در مطب های پزشکی آن را مشاهده می کنیم.
مردم اعم از کارمندان و کارگران و خویش فرمایان ، به صورت سالانه حق بیمه خود را به صورت مرتب پرداخت می کنند(مجبورند! چرا که اگر یک روز هم عقب بیفتد شامل خدمات درمانی بیمه نمی شوند)، اما زمانی که به دوران بیماری می رسند از استفاده آن بی بهره می مانند چرا که برخی پزشکان و مطب داران از نوشتن و صدور نسخه الکترونیک سرباز می زنند و حاضر نیستند رد و نشانی از خود در سامانه به جای بگذارند!
این موضوع دیگر بحث کارت خوان های مالی نیست که از مطب ها جمع کنند و مردم را مجبور به دادن پول نقد ویزیت کنند. این دقیقاً مصداق تعرض به حقوق بیماران و بیمه داران می باشد. این مسئله به حدی جدی و پر رنگ شده است که در زمان نوبت گیری تلفنی در پیام ضبط شده آنها عدم صدور نسخه الکترونیک علناً قید می شود و بیمار نیز چاره ای جز پذیرش این تحمیل ندارد.
شاید گفته شود خب بیمار به دکتر دیگری مراجعه کند، اما این مسئله چه به لحاظ اجرا و چه به لحاظ بار روانی شدنی نیست. بیماری که سال ها فرزند خود را نزد دکتری مشخص برده است و به طبابت آن اعتماد دارند و پرونده و اطلاعاتشان آنجا ثبت است. لذا مجبورند نسخه های آزاد را بپذیرند و داروهای بیمار را با نرخ آزاد از داروخانه ها دریافت کنند.
باید فکری به حال این مسئله کرد، درست نیست به خاطر سودجویی برخی افراد بسیاری از مردمی که حق بیمه پرداخت می کنند حتی نتوانند از مزایای آن در تهیه دارو استفاده کنند.