ایران سرزمین "مهر و مدارا"

حق این خاک نیست که مدام در تلاطم باشد و برای ادامه حیات با چالش های مختلف مواجه شود. نگاه به تاریخ نشان می دهد این مرز و بوم در ادوار تاریخ همواره طلایه دار صلح و دوستی و مأمنی برای اقوام و ادیان مختلف بوده است.
کم نیست روایت های تاریخی که در دوران باستان و ادوار پس از آن، همواره خلقیات مردم و قوانین حکومتی درایران به گونه ای بوده که اقشار و اقوام مختلف از سراسر دنیا برای داشتن حق آزادی و زندگی در پناه امنیت و آرامش به ایران زمین مهاجرت می کردند و درکنار هم جامعه ای متکثر از اقوام و ادیان و گرایشات و سلایق مختلف را تشکیل می دادند و همگان به حق و حقوق خود می رسیدند.
روایت فتح بابل توسط "کوروش" و منشور منتسب به وی، امروز استخوان بندی قوانین حقوق بشری در قرن 21 را تشکیل داده است. مهاجرت گسترده یهودیان به ایران برای داشتن حق و حقوق شهروندی و آزادی های دینی از جمله روایات تاریخی است که همگان به عنوان نمادی از مدنیت و تمدن ایران برآن صحه می گذارند.
در همین دوران و در زمان انقلاب و جنگ تحمیلی باردیگر تبلور این "مهر و مدارا" خود را نشان داد و مصداقش شهدایی هستند که از اقلیت های دینی برای دفاع از ایران جان خود را نثار کردند.
بااین مقدمه از "مهر و مدارا" نگاهی به وضعیت امروز کشورمان داشته باشیم. اختلافات سلیقه ای بر سرمسائلی ساده و ابتدایی به سبب
عدم مدیریت صحیح به سمت و سویی کشانده شده است که دشمنان از آن به عنوان جنبش و اعتراض یاد می کنند و جریان رسمی داخلی آن را بی‌نظمی و ناامنی می داند.
درحالی که هیچ یک از اینها قابل پذیرش نیست، چرا که این حرکت ها و تحولاتی که این روزها اغلب در دانشگاه های کشور مشاهده می شود نوعی مطالبه است که به سبب مواجهه نامناسب با آن از مسیر خود بعضاً منحرف می گردد. اما درهمین فضا نیز بار دیگر باید بر نوع مدیریت و مواجهه با این مطالبات اشاره داشت که حاصل آن شده قرار دادن جوانان در مقابل یکدیگر و پاشیدن بذر کینه و کدورت در میان آنها!.
کار را به جایی رسانده ایم که برای غذا خوردن دانشجویان در سالن غذاخوری اردوکشی به راه می اندازیم و از میز وصندلی های سلف دانشگاه برای سنگرسازی و ممانعت از ورود دانشجویان استفاده می کنیم!. بازهم تاکید می کنیم "برای خوردن غذا" این درگیری ها به راه افتاده است!. آیا این رفتارها نشانی از آن "مهر و مدارا" دارد؟!
چه چیز باعث شده که ما غذا خوردن در دانشگاه را ناهنجاری تلقی
 می کنیم، اما غذا خوردن زنان و مردان و نشستن درکنار یکدیگر در رستوران و کافه و سینما و اتوبوس و تاکسی امری عادی تلقی شود. این ها همگی در دسته اختلافات سلیقه ای دسته بندی می شود، اما این اختلاف سلیقه نباید موجب فشار و یا تضییع حق دیگران گردد.
ما درتاریخ اثبات کرده ایم که ملتی هستیم که در اوج احساسات با عقلانیت عمل می کنیم، به همین سبب "مهر" بیانگر احساس ماست و "مدارا" نشانگر عقل و منطق حاکم می باشد. نباید اجازه داد برخی
جریان های فکری و سیاسی به سبب نوع خاص سلایق خود این نظم تاریخی را برهم بزنند. اگر ما نتوانیم درکنار هم زندگی کنیم و سلایق یکدیگر را تاب بیاوریم، قطعاً حرفی برای گفتن در ادامه تاریخ نخواهیم نداشت. روا نیست که این سابقه چند هزارساله، صرفاً به سبب خواسته های غیر اصولی عده ای خدشه دار گردد. ایران همیشه سرزمین "مهر و مدارا" خواهند ماند.