خوشحال باشیم یا ناراحت؟!

انتظارها به سر رسید و بازی های جام جهانی فوتبال تا ساعاتی دیگر آغاز می شود. شور و هیجانی سراسری در بین تمام ملت ها و کشورها حاکم است و حداقل برای یک ماه دنیا فرصتی برای خوراک دهی به روح و روان خود پیدا می کند.
متأسفانه در کشور ما به سبب برخی مسائل به وجود آمده در اقدام و رفتار فوتبالیست های تیم ملی کشورمان یک رنجشی در میان عموم ایجاد شده و این رنجیدگی از سوی برخی جریان های رسانه ای در خارج در حال
تبدیل شدن به نفرت و انزجار است!.
مردم توقع داشتند تا فوتبالیست ها نیز همچون سایر اقشار جامعه به سبب حوادث تلخی که طی این مدت رخ داده است حداقل از شادی های مضاعف و عکس العمل های تبلیغاتی پرهیز کنند. در این مقایسه مردم فوتبالیست های اوکراینی را مصداق قرار دادند که برای مردم کشورشان گریه می کردند.
درنگاهی بدور از احساسات باید این قبیل اقدامات را متوجه اشخاص نمود، نه اینکه عملکرد نامناسب برخی را به پای تیم ملی گذاشت. باید به این توجه داشته باشیم که این افراد و نام ها نیستند که به تیم ملی اعتبار می دهند، بلکه این پیراهن و عرق ملی است که به اشخاص اعتبار می بخشد. پس اگر واقع بین باشیم نباید از تیم ملی کشورمان انزجار و حتی به توصیه برخی رسانه های خارجی آرزوی شکست برای تیم ملی فوتبال داشته باشیم!.
افکارعمومی همواره محکمه ای عادل در حفظ جایگاه افراد سرشناس خواهد بود و هیچ نامی بدون همراهی با مردم ماندگار نخواهد شد. حال این افراد بازیکنان تیم ملی باشند و یا اشخاص سیاسی. باید برای ارتقای نام ایران و جایگاهش تلاش کرد و برای آنها که دغدغه ایران را دارند آرزوی موفقیت نمود. امیدواریم تیم ملی کشورمان در این رقابت ها نام و اعتبار ایران را ارتقا بخشند.