"هدف و وسیله" را گم کرده ایم

اساس علم مدیریت ایجاد تناسب میان هدف و وسیله نیل به آن است و هنر و مهارت مدیران زمانی مشخص می گردد که بتوانند با بهترین روش و کارآمدترین ابزارهای موجود هدف را در حیطه مسئولیت خود دنبال کند.
به عنوان مثال طرح افزایش جمعیت را یک هدف استراتژیک تعریف
کرده ایم اما ابزار و وسیله متناسب با آن را به کار نمی بندیم. مصداق آن است که با ابزار صنعتی به دنبال جراحی پزشکی باشید!.
برای افزایش جمعیت پیش زمینه های اجتماعی،فرهنگی و معیشتی مطرح است، اما ما بدنبال دادن مشوق های بی ربط با نیازهای خانواده ها هستیم و انتظار داریم این سیاست ها چاره ساز گردد.
اختصاص شانس ویژه در قرعه کشی خودرو برای مادران زیر ۱۸ سال که صاحب دو فرزند باشند، چه سنخیتی با تقویت سیاست های جمعیتی دارد؟!
اکثریت ازدواج های زیر ۱۸ سال متعلق به اقشار ضعیف جامعه است که نیازهای اولیه معیشتی و اجتماعی برای آنها در اولویت است، آن وقت ما شانس قرعه کشی خودرو به آنها می دهیم. خودروهایی که در کمترین حالت باید
 ۳۰۰ میلیون تومان نقدینگی داشته باشند!
این نمونه ای از تناسب هدفگذاری ها با ابزارهای نیل به آن است.این عارضه به سبب عدم مدیریت صحیح و تخصصی در امورات مختلف می باشد.