کشاندن فروشندگان مجازی به دستفروشی

مشکلات معیشتی و درآمد پایین در میان اقشار مختلف جامعه موجب کاهش توان مردم در مدیریت و تأمین زندگی روزمره آنها گردیده است. بسیاری از اقشار مردم اگر شغل ثابتی داشتند درکنار آن به شغل دومی درفضای مجازی مشغول بودند تا بتوانند درکنار آن درآمد مضاعفی داشته باشند و قدری از بار مشکلات معیشتی خود را کم کنند.
اما با محدودیت های اعمال شده در مورد سرعت اینترنت و برخی شبکه های اجتماعی بسیاری از این مشاغل اینترنتی توانایی خود در خدمات رسانی را از دست دادند و درآمدشان دراین زمینه به صفر رسید.
از سوی دیگر بسیاری از اقشاری که مشغول به فروش محصولات خود در فضای مجازی بودند به سبب از دست دادن مشتریان خود مجبور به حضور در کف خیابان و مترو و دستفروشی شده اند. برخی از آنها تا پیش از این به صورت شبکه ای کار می کردند و جدای از مشاغل خودشان اقشار دیگر را نیز به درآمد می رساندند، اما امروز این زنجیره قطع شده است و فروشندگان مجازی مجبورند بساط دستفروشی پهن کنند یا واگن به واگن در مترو بچرخند تا کالای خود را بفروشند.
در این بین برخی اقشار آسیب پذیر وجود دارند که از این وضعیت به شدت ضرر کرده اند. بسیاری از اقشار معلول و نابینا که به سبب محدودیت های جسمانی نمی توانستند در خارج ازخانه کارکنند از طریق فضای مجازی و شبکه های اجتماعی اقدام به فروشندگی می کردند امروز دیگر قادر به کسب همان حداقل درآمد هم نیستند و مشکلاتشان مضاعف گردیده است.
اما این افراد نمی توانند بساطی در خیابان پهن کنند و یا با عصا و ویلچر و محدودیت های حرکتی در مترو دستفروشی کنند و درآمدی کسب نمایند. چه کسی جبران درآمد از دست رفته آنها را می کند و مشکلاتشان را چاره ساز خواهد شد.
تکرار چندباره این موارد از این بابت است که مشکلات مردم را مضاعف ساخته و درآمدهای حداقلی و زنجیره ای از مشاغل خرد را از بین برده است. جامعه انتظار دارد تا دولت و مسئولان گره گشای مشکلاتشان باشند، نه اینکه با تصمیمات و اقداماتشان سدی بر سر راه زندگی عادی آنها ایجاد کنند .
برخی کارشناسان و مسئولان و نمایندگان معتقدند که محدودیت هایی که به لحاظ امنیتی بر اینترنت وضع شده بود باتوجه به عادی شدن شرایط باید به حالت قبل بازگردد. اما گویا عزمی جدی و ورای دستورات قانونی وجود دارد که نمی خواهد محدودیت های ایجاد شده کاهش و یا بر طرف گردد.
این رویه درحال نابود کردن میلیون ها شغل و کاهش درآمد
میلیون ها انسان شده است که تا پیش از این خیلی ساده و بدور از هرگونه مشکل آفرینی، تنها به کسب و کارشان می پرداختند وامروز کارشان به دستفروشی کشیده است.
اگر تأمین امنیت یکی از وظایف حکومت و دولت هاست، قطعاً تأمین معاش و معیشت جامعه نیز از وظایف اولویت دار محسوب می شود.
نمی شود یکی را قربانی دیگری کرد و انتظار داشت شرایط مقبول و مورد تأیید جامعه قرار گیرد.