بی ادبی در هر جایگاهی پذیرفته نیست

فرهنگ ایرانی همواره واژه "ادب" را با خود یدک می کشد و بخشی جدا نشدنی از آن می باشد.
متأسفانه این فرهنگ و ادب مدام در چارچوب رفتارهای اجتماعی و سیاسی دچار خدشه می شود و تبدیل به ناهنجاری های مختلف در عرصه های رفتاری می گردد.
فحاشی، طعنه زدن، بدزبانی، تهمت، دروغگویی، ریاکاری، نفاق و ... ازجمله آفاتی است که ساحت ادب در کشورمان را دچار ساخته است.
متأسفانه در عرصه سیاست این مجوز بداخلاقی به صورت علنی از سوی جریان های سیاسی صادر می شود و رقیب و منتقد و مخالف را با تیغ بدرفتاری و بی ادبی زخمی می کند.
این قضیه در برابر دشمنان بشدت به چشم می خورد. جریان های سیاسی در برابر دشمنان هیچ حد و مرزی را به لحاظ قانونی و عرف های دیپلماتیک رعایت نمی کنند و شدت این آفت رفتاری را با سلیقه خود تنظیم می کنند.
این در حالی است که بر اساس اصول و احکام شرعی و اسلامی نیز توهین و فحاشی به دشمنان نهی شده است. اساسا ادب و اخلاق انسانی موضوعی است که به لحاظ شرعی و قانونی همواره مورد تاکید می باشد. اما عدول از این مسئله آن فرهنگ و ادب غنی ایرانی و اسلامی را پشت سر گذاشته و با فرهنگ لغت و سلیقه گرایی برخی جریان ها در حال حرکت است. این مسئله بزرگترین آسیب را برای جامعه داخلی خواهد داشت و پیش از همه خودمان را دچار رخوت اخلاقی خواهد کرد.
می توان در اوج ادب و رعایت اصول اخلاقی دشمنان را تقبیح کرد و حقوق خود را مطالبه نمود.