بارش برف و مشکلات آن

 حکایت زندگی و مدیریت امور ما در روزگار فعلی از عجایب است. نه می توانیم با کمبود بارش ها و کم آبی زندگی خود را پیش ببریم و نه قادریم در مقابل بارش ها واکنش مناسبی داشته باشیم و از یک برف ساده یک بحران شهری و کشوری برای خود درست نکنیم!.
پر مسلم است که نزولات آسمانی چیزی جز تمدید حیات ما و طبیعت به همراه ندارد و اگر مشکلاتی درپی بارش برف و باران برای به وجود می آید ناشی از عدم برنامه ریزی و مدیریت صحیح امکانات و تأمین ملزومات برای چنین روزهایی است.
اینکه گفتیم زندگی ما در روزگار کنونی از عجایب است، اغراق نیست چرا که در روزگاری که برنامه معمولی گوگل تا ماه ها جلوتر آب و هوا را اعلام می کند، ما بازهم غافلگیر وضعیت جوی می شویم و مصداق این مسئله را در یک بارش برف ساده دیدیم. تا همین یک ماه پیش بود که حرف از شمارش معکوس پایان ذخایر آب پشت سدها حرف می زدیم و نگران از بی آبی بودیم و امروز با کمتر از 10 سانتیمتر برف، پایتخت دچار مشکل تردد شده است.
بازهم از عجایب روزگار و زندگی ما این است که در یک بارش برف ساده دستگاه های انتظامی و راهنمایی و رانندگی و شهرداری درپیام های جداگانه از مردم می خواهند که درخانه بمانند، چرا که راه های اصلی و خیابان ها یا قفل شده اند و یا دربرخی مناطق
عدم شن پاشی و نمک پاشی و باز نکردن برخی معابر امکان عبور و مرور
 نیست.
بازهم باید تاکید که این همه گرفتاری و معضل که بنابر استناد گفته عضو شورای شهر از خیابان سئول تا اوین را 6ساعت در راه بوده اند، به خاطر بارش یک "برف ساده" است. مدیریت شهری و امکانات و تجهیزات موجود در پایتخت که همه دستگاه ها و نهادها و
 ارگان ها اعم از خدماتی و نظامی پای کار هستند، این چنین دچار بحران شده است. حال اگر این برف بخواهد نیم متر یا یک متر یا بیشتر ببارد باید دعا کنیم که برف نبارد یا باید مدیریت
بهتری انجام دهیم.
تکرار مکررات است، اما اگر این بحران قدری جدی تر شود و شدت آن از بارش برف بیشتر باشد، یا خدای نکرده زلزله ای در راه باشد با کدام الگوی مدیریتی می خواهیم به مواجهه با آن برویم. انتظار جدی و مطالبه عمومی از نمایندگان مجلس و نمایندگان شورای شهر می رود تا این معضل را به عنوان مشت نمونه خروار معضلات شهری پایتخت مورد بررسی قرار دهند.
وقتی تهران در بحران فرو می رود به طور خودکار و
زنجیره وار بسیاری از امورات مرتبط با سایر شهرها و استان ها دچار اختلال می شود. نمی توان با مدیریت بیل و کلنگی به مصاف معضلاتی رفت که نیازمند برنامه ریزی و طرح های زیرساختی
 است.