بزرگ‌تر از دایناسورها با قلب ۱۸۰ کیلویی!

قسمت اول
در حالی که تنها تعداد اندکی از نهنگ‌های آبی که زمانی به طور گسترده در دریاها پرسه می‌زدند، باقی مانده است، اکنون به نظر می‌رسد تعداد این بزرگترین حیوانات روی کره زمین در حال افزایش است. اما حقایقی جالب، عجیب و حتی باورنکردنی در مورد آنها وجود دارد که در این گزارش بر شما عیان می‌شوند.
به گزارش ایسنا، نهنگ آبی یا وال آبی با نام علمی Balaenoptera musculus بزرگترین حیوان روی زمین است که با اندازه و ملایمت شگفت‌انگیز خود، هیبت شگفت‌انگیزی دارد.
پنج زیرگونه شناخته شده از نهنگ آبی وجود دارد که شامل نهنگ آبی شمالی، نهنگ آبی قطب جنوب(بزرگترین گونه)، نهنگ آبی اقیانوس
هند شمالی، نهنگ آبی کوتوله و نهنگ آبی شیلیایی است.
نهنگ‌های آبی را می‌توان در تمام اقیانوس‌های اصلی به جز قطب شمال یافت.
نهنگ‌های آبی معمولاً دور از سواحل یافت می‌شوند و به صورت فصلی به مکان‌های تکثیر و تغذیه خود مهاجرت می‌کنند. با این حال، آنها بیشتر در خلیج کالیفرنیا در مکزیک، در امتداد سواحل کالیفرنیا، در خلیج سنت لارنس در کانادا و سواحل سریلانکا دیده می‌شوند.
امروزه تنها کسری از تعداد نهنگ‌های آبی که زمانی در دریاها پرسه می‌زدند، باقی مانده است که به دلیل شکار بی‌رویه آنهاست، زیرا روغن نهنگ زمانی بسیار ارزشمند بود.
نهنگ‌های آبی از سال ۱۹۶۶ از شکار محافظت می‌شوند و امروزه
 به نظر می‌رسد که جمعیت برخی از گونه‌ها به آرامی در حال افزایش و بهبود است. این گونه حیوانی هنوز در فهرست قرمز اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست(IUCN) و زیرگونه قطب جنوب آن به عنوان در معرض خطر انقراض فهرست شده است. تصور می‌شود جمعیت نهنگ‌های آبی قطب جنوب کمتر از یک درصد از قبل از صید آنها باشد.
اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت که بیشتر با نام اختصاری آی‌یوسی‌ان(IUCN) شناخته می‌شود، سازمانی بین‌المللی با هدف حفاظت از منابع طبیعی در سراسر کره زمین است. مأموریت آی‌یوسی‌ان تأثیرگذاری، تشویق و کمک به جوامع سراسر جهان برای حفظ طبیعت و حصول اطمینان از این است که هرگونه استفاده از منابع طبیعی و
محیط زیست یک بهره‌گیری عادلانه و پایدار باشد.
تصور می‌شود جمعیت نهنگ‌های آبی قطب جنوب کمتر از یک درصد از قبل از صید آنها باشد.
فهرست قرمز آی‌یوسی‌ان یا فهرست سرخ گونه‌ها که به اختصار فهرست سرخ نیز خوانده می‌شود، فراگیرترین مرجع بررسی وضعیت حفاظت گونه‌های زنده در جهان است. اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت که این فهرست را منتشر می‌کند، اصلی‌ترین مرجع در جهان برای بررسی وضعیت بقای جانوران است. در عین حال فهرست‌هایی نیز از وضعیت گونه‌های در خطر توسط گروه‌ها و کشورها منتشر می‌شوند که برآوردی از وضعیت انقراض این گونه‌ها در یک منطقه خاص هستند.
فهرست سرخ بر پایه معیارهای دقیق در رابطه با وضعیت انقراض
هزاران گونه تهیه می‌شود. این معیارها برای همه جانوران در هر منطقه‌ای از جهان یکی هستند. هدف از تهیه این فهرست، آگاه کردن مردم و سیاست‌مداران در رابطه با وضعیت جانوران و کمک به جامعه جهانی در کم کردن میزان منقرض شدن گونه‌ها است.
IUCN تلاش می‌کند تا برآورد خود از هر جاندار را در هر پنج سال یا حداکثر ۱۰ سال یک‌ بار بازبینی و به‌روز کند. این کار در روندی با همکاری چندین بازبین گروه تخصصی نجات صورت می‌پذیرد.
ادامه دارد...