حمایت دانشگاهیان موجب دلگرمی جامعه خواهد شد

دانشجویان را می توان به عنوان میوه شکوفه های بهاری هرجامعه ای قلمداد کرد چرا که جوانان دانشجو در اوج صلابت و آرزو با انرژی بی مثالی به دنبال دست یابی به موفقیت هستند و همین انرژی به عنوان سوخت پیشران موتور توسعه قلمداد می شود.
براساس همین نگرش اگر این جوانان به شکوفایی نرسند به معنای کاهش منابع و پتانسیل های ما در حوزه توسعه کشور خواهد بود. امروز دانشجویان کشور در حوزه آموزش به جایگاه نسبتاً قابل قبولی رسیده اند و دستاوردهای علمی و تحقیقاتی بیانگر این موضوع است.
اما مشکل اصلی دانشجویان ما فقدان یک حلقه وصل میان دانشگاه و بخش های مختلف کشور در عرصه سیاست گذاری و اجرایی است. بسیاری از دانشجویان ما به لحاظ آموزش به سطح عالی می رسند اما به سبب نبود مسیر مشخصی برای قرار گرفتن در جایگاه مناسب و مرتبط با تحصیلاتشان یا مسیر مهاجرت را پیش می گیرند و یا از ورطه آموزش به کلی کنار می روند و ناخواسته تن به مشاغل دیگر می دهند.
متأسفانه طی دهه های گذشته بار سیاسی زیادی بر دانشگاه و دانشجویان ما وارد شده است و هر دوره ای سیاسیون به گونه ای سلیقه ای با آنها برخورد کرده اند ولی اصلی ترین انتظارات دانشگاه و دانشجویان محقق نشده است.
اگر بدنبال پیشرفت کشور هستیم باید دانشگاه را محور فعالیت های توسعه محور کشور نماییم، اما اگر امیال و اهداف دیگری از پرداختن به دانشگاه و دانشجو داریم، سخنی باقی نمی ماند.