هسته ای ما با هسته ای ترکیه چه فرقی دارد

خبر پیوستن ترکیه به باشگاه هسته ای های جهان یکی از تحولات مهم برای رسانه های دنیا بود. کار احداث نیروگاه "آک‌کویو" در منطقه مرسین ترکیه به عنوان نخستین پروژه ساخت و راه اندازی راکتور نیروگاه هسته ای این کشور آوریل ۲۰۱۸ با شرکت ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه و رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه از طریق ویدئوکنفرانس آغاز شد و مراسم افتتاح آن نیز توسط این دو برگزار شد.
نکته قابل تأمل برای ما احداث این نیروگاه توسط شرکت روس اتم است که کار نیروگاه بوشهر را نیز برعهده داشت. اگر طی یک قرار داد مشخص و بازه زمانی معین نیروگاه آک کویو برای ترکیه راه اندازی شد، درعوض نیروگاه بوشهر برای ما با بیش از یک دهه تاخیر و رقمی بسیار بالاتر از توافق و قرارداد صورت گرفته راه اندازی شد. به طوری که برخی کارشناسان از فرسودگی تجهیزات اولیه این نیروگاه خبر دادند وهنوز هم مشخص نیست که این نیروگاه با چه حد از توان واقعی درحال فعالیت است و اساساً چه مقدار از نیاز انرژی کشور را تأمین می کند.
شکی نیست که مشکل ما در نحوه مدیریت اجرایی این پروژه در دوره های مختلف بوده است. از عقد قرار گرفته تا پیگیری اجرایی آن و تحویل نیروگاه از جمله موضوعاتی است که ما را دچار عقب ماندگی و خسارت از بابت معامله با روس ها کرده است.
چرا که هیچگاه وضعیت اجرایی نیروگاه بوشهر و اطلاعات کافی از آن به صورت شفاف منتشر نشد تا رسانه ها با همراهی افکارعمومی پیگیر آن باشند و اگر هم خبری منتشر می شد اغلب از طریق رسانه های خارجی صورت می گرفت و رسانه های داخلی و مردم در وهله دوم مطلع می شدند!.
این درحالی است که اطلاعات نیروگاه ترکیه اعم از اطلاعات فنی قرارداد، سهام داران، اشتغال و توان تأمین انرژی آن منتشر شده است و مردم این کشور از تمام مراحل آن مطلع هستند و این خود پشتوانه ای برای دولت ترکیه محسوب می شود تا اگر بدقولی هایی از سوی روس اتم از جنس برخوردش با ایران رخ دهد بتواند ابزار و اهرم فشار ملی در دست داشته باشد. چرا که دولت ها و قدرت ها هیچگاه با ملت ها در نمی افتند...
فرق هسته ای شدن ترکیه با هسته ای بودن ما در نحوه برخوردها و عملکردهای اجرایی است. وقتی 40 درصد از سهام نیروگاه ترکیه به شرکت های خصوصی این کشور تعلق دارد و سرمایه افزوده ای در حدود 8 میلیارد دلار برای آن تخمین شده شده است، طبیعی است که روس اتم مجبور است تعهدات خود را اجرایی کند. اما در ایران می دیدیم که روس ها با بی میلی و از روی سلیقه هرطور که تمایل داشتند مراحل فنی را اجرایی می کردند و بدون ضوابط منعقد در قرار داد از ما پول می گرفتند.
این یک نمونه ملموس از نقش و تأثیر مشارکت مردم در  فعالیت های استراتژیک کشور می باشد. مسلماً اگر در برنامه هسته ای ایران و احداث نیروگاه ها و سایت های هسته ای مردم مشارکت داشتند نتیجه چیزی ورای وضعیت فعلی بود.