فرق ما با "آث میلان" در چیست

پخش نماهنگ گل های تیم فوتبال آث میلان با موسیقی سنتی ایران درشبکه های مجازی در جایگاه بسیار بالایی قرار گرفته است.
برخی اقدام این باشگاه را ستودند که از موسیقی اصیل ایرانی استفاده کرده و برخی آن را کج سلیقگی انتخاب کنندگان این سبک موسیقی برای یک ورزش پرهیجان همچون فوتبال دانستند.
اما نکته ای که در همین موافت ها و مخالفت ها مورد غفلت قرار گرفت بحث "تنوع و تکثر" سلایق بود که اغلب مورد توجه کاربران قرار نگرفت.
وقتی گستردگی و آزادی سلایق در جامعه ای بالا باشد، دیگر بحثی برای انتخاب موسیقی سنتی برای تصاویر گل های فوتبال باقی نمی ماند. چرا که اگر برخی آن را نمی پسندند، در عوض بسیاری از دیدن و شنیدن آن همچون میلیون ها ایرانی لذت بردند.
اگر این اقدام توسط یک تیم فوتبال داخلی کشورمان انجام می گرفت ممکن بود کارش به شکایت هم بکشد؛ چرا که آن را به منزله تمسخر موسیقی سنتی قلمداد می کردند. چون گوش و چشم خود را به یک مدل آهنگ برای تصاویر خاص عادت داده ایم.
باید از چنین مواردی درس گرفت و آموخت تا امور محدود به یک سلیقه و سبک خاص نکنیم. اینکه بخواهیم همه جامعه را با یک الگو و استاندارد پیش ببریم ممکن نیست و ادامه آن نتیجه ای جز سرخوردگی و سرباز زدن اقشار مختلف درپی نخواهد داشت.  چرا که این طبیعت خلقت است و نمی توان توقع داشت که همه یک جور فکر کنند و یک مدل عمل نمایند.