به سبب نداشتن سرمایه و تکنولوژی برخی میادین گازی دست نخورده مانده اند

طی روزهای گذشته بحث های بسیاری در فضای مجازی درمورد وضعیت پارس جنوبی و عملکرد آن طی دهه های آینده مطرح شده است. برخی اظهارات پیرامون این موضوع موجب نگرانی از بابت خاموش شدن مشعل های این میدان گازی عظیم
گردید.
باتوجه به تخصصی بودن این بحث به سراغ دکتر "نرسی قربان" کارشناس ارشد و بین المللی در حوزه صنعت نفت و گاز رفتیم تا در مورد وضعیت پارس جنوبی و سایر بخش های انرژی در کشورمان با ایشان گفتگو داشته باشیم.
دکتر"قربان" پیرامون نزدیک شدن به پایان عمر پارس جنوبی و بروز فاجعه ای عظیم در حوزه تأمین انرژی مورد نیاز کشور گفت:حوزه گازی پارس جنوبی مثل تمام میادین نفتی و گازی یک عمری دارد و توان تولیدی این مخزن نیز پس از مدتی کاهش پیدا می کند. معمولا با تکنولوژی های پیشرفته در این مخازن کاری می کنند که افت فشار آن کمتر شود و عمر بیشتری داشته باشد تا بیشترین ذخایر را از آن بهره برداری کنند.
وارد فازی از عمر پارس جنوبی شده ایم که نیاز به تکنولوژی داریم
پارس جنوبی هم از این قاعده مستنثنی نیست و ما امروز وارد فازی از عمر آن شده ایم که نیاز به سرمایه گذاری و به کارگیری تکنولوژی های پیشرفته داریم تا بتوانیم از افت تولید آن جلوگیری کنیم و عمر برداشت از آن را طولانی تر نماییم.
این کارشناس ارشد حوزه انرژی درمورد ادعاهای مطرح شده و مشخص کردن زمان معین درمورد پایان عمر پارس جنوبی و خارج شدن فازهای این پروژه از دور تولید گفت:من چنین چیزی را بعید می دانم که زمانی معین و ترتیبی مشخص برای از دور خارج شدن فازهای پارس جنوبی باشد البته این درحوزه تخصص مهندسین مخازن است اما تجربه و مشاهدات ما تاکنون چنین چیزی را نشان نداده است. چرا که هرکدام از این فازها ساختار و کاربری خاص خود را دارند و احیا و نگهداری آنها نیز مکانیزیم های خاص خودش را خواهد داشت.
دکتر "نرسی قربان" در مورد وضعیت صنعت نفت و گاز کشور به لحاظ سرمایه گذاری و بهره مندی از تکنولوژی های روز گفت:ما درتکنولوژی انتقال گاز و انرژی پیشرفت های بسیار خوبی داشته ایم اما درحوزه تکنولوژی های مربوط به نگهداری و احیای مخازن و جلوگیری از افت تولید آنها عقب هستیم. البته این تکنولوژی ها بسیار پیشرفته است و حتی کشورهای بزرگ نیز به صورت انحصاری از آن برخوردار نیستند. بلکه این تکنولوژی در اختیار شرکت های بین المللی و کارتل های صنعت نفت و گاز است.
امروز قطر به طور گسترده و بسیار فعال درحال استفاده از توان این شرکت های بین المللی در زمینه برداشت از پارس جنوبی است. شرکت هایی که در پروژه برداشت گاز قطر حضور دارند همگی شرکت های بزرگ بین المللی همچون شل، توتال، کونکو و دیگر شرکت های عظیم سرمایه گذاری هستند و با تکنولوژی هایی که در اختیار دارند در میدان مشترک گازی با ما با اختلاف بسیاری برداشت می کنند و سود کلان مالی می برند.
 عقب ماندن در تولید نفت وگاز ما را از فرصت های عصر انرژی فسیلی محروم می کند
وی دلیل این عقب ماندگی ما در حوزه بهره مندی از توان تکنولوژی شرکت های بزرگ بین المللی نفت و گاز را عامل تحریم ها دانست و بیان داشت: ایران از نظر ذخایر نفتی بسیار غنی‌تر از کشوری مانند روسیه است. در صورتی که روسیه 10میلیون بشکه نفت روزانه صادرات داشت و ایران 4میلیون بشکه در هر روز. اگر ایران به دلیل تحریم‌ها نتواند از این ظرفیت‌ هایش به وقت مناسب استفاده کند، با کاهش اهمیت ذخایر انرژی فسیلی در دنیا، فرصت و ظرفیت‌ های فراوانی را از دست داده است، بدون اینکه از موقعیت خود استفاده کرده باشد.
در حوزه گاز هم ایران بزرگ ‌ترین ذخایر گاز را در اختیار دارد اما امریکا با یک چهارم ذخایر ایران، 4برابر ایران گاز تولید می‌کند. پس ایران می ‌توانست بسیار بیشتر از امریکا و روسیه و قطر صادرات به هند، پاکستان، اروپا و... داشته باشد. ایران می‌توانست گاز را به lng تبدیل کند؛ گاز را به فرآورده‌های نفتی و... تبدیل کند و ارزش افزوده زیادی به نفع خود و مردمش شکل دهد. همه اینها پتانسیل‌هایی است که ما چندین سال است آنها را به سبب تحریم از دست داده‌ایم. این موضوع باید مورد توجه کسانی قرار بگیرد که معتقدند تحریم ها تأثیری در روند حرکت و پیشرفت کشور ندارد!
 به سبب نداشتن سرمایه و تکنولوژی برخی میادین گازی دست نخورده مانده اند
دکتر "قربان" در رابطه با کمبود و افت فشار گاز در فواصلی از سال با وجود چنین ذخایر عظیمی بیان داشت:به لحاظ ذخایر ما به اندازه کافی منابع داریم به قدری که نیاز نباشد از دیگر منابع انرژی کشور استفاده کنیم. اما این مستلزم سرمایه گذاری برای تولید گاز از ذخایر جدید است. ما میدان هایی را داریم که هنوز از آن استفاده و استخراج صورت نگرفته و نیاز به سرمایه گذاری مالی و تکنولوژی دارند.
برخی از آنها روی زمین هستند و دسترسی به آنها نیاز به حفاری فوق عمیق ندارد و قبلاً هم انجام شده و تجاربی در آن داریم، می توان با سرمایه گذاری مناسب آنها را به تولید رساند. اما برخی از آنها به سبب سختی در دسترسی به میدان گازی همچون "پارس شمالی" که مخزن بسیار بزرگ و ارزشمندی است که در داخل مرزهای ایران است و دیگران در آن شریک نیستند اما به سبب اینکه فشار آن خیلی بالاست نیازمند مکانیزم جدیدی در حوزه استخراج بوده و ما هنوز طی
سال ها شناسایی و انتشار مقالات علمی و مهندسی فراوان درموردش موفق به بازگشایی و بهره برداری از آن نیستیم.
ما ذخایر گازی ارزشمندی در کشور داریم منتها یا باید سرمایه گذاری باشد تا آن را تولید کند و یا تکنولوژی باشد تا آن را به بهترین وجه استخراج نماید.