تحولی بزرگ در برابر مانعی بزرگتر

در جلسه اخیر سران سازمان شانگهای در هند، ایران رسما به عنوان عضو قطعی این سازمان اعلام شد.

تحولی بزرگ در برابر مانعی بزرگتر

در جلسه اخیر سران سازمان شانگهای در هند، ایران رسما به عنوان عضو قطعی این سازمان اعلام شد.
سازمان همکاری شانگهای در حوزه‌های بسیاری نظیر حوزه اقتصادی فعالیت می‌کند و جمهوری اسلامی ایران، از این پس می‌تواند منافع منطقه‌ای خود را در این حوزه‌ها موثرتر دنبال و تأمین کند.
همچنین کشورمان به جهت برخورداری از زیرساخت‌های مناسب و شبکه‌های حمل و نقل ریلی و جاده‌ای، فرودگاه‌ها و بنادر، به ویژه بندر چابهار در دهانه اقیانوس هند، می‌تواند نقش مناسبی از نظر اقتصادی در این سازمان ایفا کند.
از سوی دیگر دو کشور بزرگ واردکننده انرژی در جهان یعنی چین و هند در این سازمان عضویت دارند و ایران نیز به عنوان یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان انرژی، فرصت‌های خوبی را برای تقویت همکاری با این کشورها در چارچوب سازمان شانگهای خواهد داشت.
طرح کمربند راه اتحادیه اقتصادی اوراسیا و همکاری‌های منطقه‌ای و دیگر مزیت ها از جمله  مسائلی هستند که نوید بخش تحولی بزرگ برای ارتقای جایگاه تجاری و وضعیت اقتصادی کشورمان می باشد.
اما در برابر این تحول سازنده، مانعی بزرگ بر سر راه ایران است و آن چیزی نیست جز تحریم های مالی بین المللی و بلاتکلیف ماندن برخی تعهدات همچونFATF می باشد.
ما در شانگهای هم نمی توانیم مراودات سازنده مالی و عادی داشته باشیم و مجبوریم در دل این سازمان هم از روش های منسوخ شده مبادلات تجاری و تبادلات مالی استفاده کنیم. به بیانی ساده با وجود این محدودیت ها و بلاتکلیف بودن وضعیت کشور در سازمان های بین المللی مالی حتی اگر عضو WTO و یاG8 هم باشیم باز
 نمی توانیم از مزایا و تسهیلات آن بهره ببریم چون درب های ورود و خروج مالی با جهان بیرون بسته است و صرفا می توانیم تبادلات محدود کالایی و یا بهره گیری از ارزهای جایگزین و دور زدن تحریم ها را در دستور کار قرار دهیم.
عضویت در سازمان شانگهای دستاورد بزرگی برای کشور تلقی می شود و اثرات سازنده ای بر کیفیت توسعه کشور در حوزه های مختلف خواهد داشت، اما انتظار این است که بستر استفاده از مزیت ها و امتیازهای این عضویت صرفا در حالت بالقوه باقی نماند و در عرصه اجرایی امکان استفاده از آن فراهم شود.
درک اهمیت عضویت در شانگهای، ضرورت توجه بیشتر و تعیین تکلیف مسائل مختلف را دوچندان می کند. باید برای اصلاح امور تغییر نگرش داد در غیر این صورت امثال سازمان شانگهای هم نمی تواند گره مشکلات اقتصادی ما را بگشاید.