ترکیه؛ فرصت طلبی یا درک درست از ابزارهای قدرت

سران کشورهای عضو ناتو درصدند تا برای افزایش قدرت خود به لحاظ استراتژیک در حوزه اسکاندیناوی سوئد را به جمع خود اضافه کنند. اما این مهم زمانی میسرخواهد شد که تمام اعضای ناتو رضایت و موافقت خود را با ورود و پیوستن کشورهای جدید به این پیمان اعلام کنند.
درهمین راستا ترکیه به عنوان عضوی از ناتو با پیوستن سوئد به این جمع مخالفت کرده است و اعلام نظر مثبت خود را منوط به پذیرش درخواست عضویتش در اتحادیه اروپا نموده است. اردوغان بدون تعارف و کاملا علنی اعلام داشته است که تا زمانی که عضویت کشورش در اتحادیه اروپا قطعی نشود با پیوستن سوئد به ناتو موافقت نخواهد کرد و علناً درحال گروکشی در این قضیه است.
از سوی دیگر دولت آنکارا به بهانه قرآن سوزی اخیر در سوئد، بهانه بیشتری برای مخالفت خود جهت پذیرش درخواست سوئد پیدا کرده است. همچنین اردوغان اعلام کرده است که دولت سوئد باید در مقابل این اقدامات ضد اسلامی و همچنین پناه دادن به نیروهای کرد مخالف ترکیه اقدامات قانع کننده انجام دهد.
برخی این سبک بازی ترکیه را فرصت طلبی این کشور قلمداد می کنند. اما در حقیقت این سبک بازی از سوی دولتمردان آنکارا نشان از درک آنها نسبت به ابزارها و مولفه های قدرتی است که به دست
می آورند و یا آن را می سازند. هیچ یک از کشورهای اسلامی در اعتراض به اهانت صورت گرفته به قرآن کوتاهی نکردند، اما ترکیه از آن یک ابزار فشار درست کرد تا در مقابل طرف سوئدی امتیاز گیری کند.
برای قدرتمند شدن لازم است ابتدا منافع ملی را ملاک قرار داد و حول آن درک درستی از شرایط و تحولات مختلف داشت. ما نیز از ابزارهای قدرت زیادی برخورداریم اما به سبب عدم درک صحیح نسبت تحولات و بکار گیری صحیح و به موقع از آنها، فرصت های بسیاری را از دست داده ایم.