اینترنت تسهیلات نیست، یک نیاز واجب است

قطع و وصل های پیاپی، کندی و محدودیت های موجود در دسترسی کاربران به اینترنت سختی های فراوانی را بر جامعه تحمیل کرده است. کلافگی و عدم دسترسی به نیازهایی که با اینترنت و شبکه های مجازی انجام می شد، جامعه را عصبی می کند.
از دانشجو و خبرنگار گرفته تا بازرگانان و صنعت گران، و به طور کلی مردم عادی کشور از این محدودیت های موقت کلافه هستند. چرا که امروز اینترنت و ابزارهای آن بخشی از معاش جامعه تلقی می شود که جدایی از آن مصداق عینی حذف بخشی از زندگی روزمره مردم می باشد.
جدای از اینکه بسیاری از مردم نان شبشان نیز به اینترنت بستگی دارد، اما برای بشر امروز اینترنت همچون نان شب غیر قابل حذف می باشد. ممکن است امروز گفته شود با قطعی و محدودیت اینترنت حادثه خاصی رخ نمی دهد و امورات مردم بالاخره می گذرد اما واقعیت این است که این وضعیت نوعی افسردگی و عصبیت روحی برای جامعه ایجاد کرده است.
چشم دوختن به صفحه تلفن همراه و انتظار برای وصل شدن فیلترشکن و قطع و وصل شدن مداوم آن نوعی دلزدگی را در افراد به وجود آورده است که کلافگی مضاعف را رقم می زند.
قطع دسترسی به نت و برخی شبکه های اجتماعی باید مورد بازنگری قرار گیرد چرا که خود عاملی در جهت نارضایتی گردیده است و مردم را دچار مشکلاتی ورای مسائل سیاسی نموده است.
قطعا باید کنترل و نظارت بر حوادث و تحولات سیاسی و امنیتی از روش های دیگری پیگیری شود تا زندگی عادی مردم دچار اختلال نگردد.