اولویت بخشی به "حفظ و تحکیم" بنیان خانواده

شکی نیست فراهم سازی امکانات برای ازدواج جوانان امری مهم و ضروری است؛ چرا که حفظ زنجیره و بنیان های خانواده درکشور بستگی به این ازدواج ها و گستردگی روابط خانوادگی دارد. اما مشکل اصلی ما در بحث "حفظ و تحکیم" بنیان های خانواده هاست. چرا که آمارهای ثبت شده از نرخ طلاق ها در مقابل ازدواج های صورت گرفته بیانگر وجود آفات مختلف در این حوزه است.
براساس آمار تنها طی دوماه فروردین و اردیبهشت 1402 تعداد 79هزار ازدواج و 37 هزارطلاق در سراسر کشور به ثبت رسیده است. آماری که نشان می دهد تقریبا به ازای هر دو ازدواج، یک طلاق وجود دارد.
شاید گفته شود که این تعداد طلاق تنها مربوط به ازدواج های جدید نیست، که اگر آن را بپذیریم باید بر بروز یک فاجعه بزرگ صحه بگذاریم. چرا که هرچه عمر زندگی مشترک افراد بیشتر باشد و نهایتاً درگیر طلاق شوند، هزینه های بسیار سنگین و مخربی را به لحاظ روحی و روانی و اجتماعی به خود و جامعه تحمیل خواهند کرد که تبعات آن تنها محدود به یک تصمیم جدایی و یا عبور از یک حادثه در زندگی مشترک ختم نمی شود.
کافی است که آتش طلاق به زندگی یک خانواده با یک یا چند فرزند بیفتد... دیگر مشخص نیست چه حوادث و تبعاتی برای آینده این فرزندان رخ خواهد داد. به عبارتی تصمیم به طلاق در میان خانواده های با عمر بیش از 5 سال آثاری بسیار مخرب تر از طلاق میان یک زوج جوان دارد. البته که نمی توان آسیب های روحی و روانی را اولویت بندی کرد و قطعاً مهر طلاق بر زندگی یک زوج جوان، به خصوص برای دختران جوان بسیار مخرب و بعضاً جبران ناپذیر است. بیشترین اثر مخرب بر زوج های جوان در حادثه طلاق، عدم تمایل و رقبت آنها به ازدواج مجدد و گرایش به سمت زندگی مجردی و آفات سلسله وار این سبک از زندگی می باشد.
بیان این مسائل به منزله مخالفت با سیاست های تشویقی برای ازدواج جوانان نیست، بلکه تاکید بر ضرورت کار کارشناسی و آسیب شناسی در حوزه ازدواج و طلاق است. البته ناگفته نماند که این مهم نیز تاحدی از سوی نهادهای اجتماعی مرتبط صورت گرفته است، اما مشکل اصلی در عدم توجه به ضرورت ها و راهکارهای لازم برای تقویت بنیه های خانواده های ایرانی است.
امروز بیشترین علت و سبب عدم ثبات خانواده ها چه زوج های جوان و چه خانواده هایی با عمر بالای 5  و 10 سال، مشکلات معیشتی و بی ثباتی اقتصاد خانواده است. امروز تأمین هزینه مسکن و معاش روزانه بزرگترین و سنگین ترین بار بر دوش خانواده های ایرانی است که بسیاری از آنها را تا مرز از هم پاشیدگی کشانده است.
مسلماً یکی از مهمترین و یا اصلی ترین عامل حفظ و تحکیم بنیان خانواده ها، برداشتن بار مالی و معیشتی از دوش آنها می باشد.
نمی توان انتظار داشت با شدیدترین فشارهای تورمی و عدم توانایی خانواده ها در تأمین مخارجشان شیرازه خانوادگی افراد از هم گسسته نشود و بتوانند ضمن حفظ جایگاه خود، پایگاهی برای فرزندان به عنوان سازندگان خانواده ها در فردای کشور نقش داشته باشند.