انباشت سیاست های امنیتی در خلیج فارس

تحولات اخیر در خلیج فارس و دریای عمان پیرامون حمل و نقل دریایی و تبدیل شدن آن به بحرانی امنیتی باعث نگرانی های شدید برای کشورهای همسایه و احتمال بروز درگیری میان نیروهای نظامی حاضر در این منطقه گردیده است.
اعزام سه هزار تفنگدار آمریکا به خلیج فارس در راستای حفاظت از حمل و نقل بین المللی دربرابر تهدیدات احتمالی ایران مسئله ای است که می توان آن را برنامه ای هدفدار جهت کشاندن کشورمان به میدان درگیری و احتمالاً بهانه تراشی برای اقدامات بعدی باشد.
تمرکز رسانه های خارجی در مقصر نشان دادن ایران در این اقدامات نظامی در خلیج فارس به گونه ای دنبال می شود که گویا قصدی برای تحریک طرف های درگیر و آماده سازی میدان برای یک درگیری مستقیم در منطقه، وجود دارد.
 اینکه ایران در تأمین امنیت خلیج فارس چه نقشی دارد یا در تحولات و حوادث آن به طور مستقیم یا غیرمستقیم حضور داشته ویا اصلا بی ارتباط به این موضوع بوده باشد، مسئله اصلی نیست. بلکه هدف اصلی از این شانتاژهای تبلیغاتی افزایش فشار و تهدید ایران برای کاسته شدن از توان دیپلماتیک و امنیتی کشور برای عدول از اهداف استراتژیک است.
این برنامه مخرب در منطقه درحالی پیگیری می شود که رژیم صهیونیستی بی پرده از حمله به مستقیم و ترور در قلب تهران حرف می زند و از آمادگی برای حمله نظامی مستقیم خبر می دهد. درکنار این تهدیدات شاهدیم که اسرائیل به سرعت و شدت درحال ارتباط گیری و عادی سازی دیپلماتیک با کشورهای عربی همسایه ایران می باشد و به گونه ای جبهه ضد ایران را تقویت می کند.
ایجاد سفارت در بحرین و ارسال هیات تجاری به عربستان و داشتن روابط رسمی با امارات و دیگر کشورهای عربی مسئله ای تهدیدآمیز برای ما تلقی می شود.
اما مسئله اصلی دراین فضای پرتنش بازی نکردن در طرح و نقشه دشمنان است. داشتن عقلانیت در تصمیمات میدانی و برنامه ریزی استراتژیک کشور ضرورتی است که بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. کشور مسائل مختلف و حساسی دارد که هریک به صورت معضلی و باری روی دوش ملت باقی مانده است. حل کردن مشکلات کشور در ابعاد داخلی و خارجی نیازمند آرامش و تمرکز است و افزایش تنش ها برای کشور هزینه بر خواهد بود.
اولویت مشکلات کشور حل کردن مسائل مورد اعتراض مردم در داخل است که عدم پیگیری آنها طی ادوار مختلف بعضاً موجب امنیتی شدن آنها شده است. رسیدگی به این موضوعات نیازمند اعتبارات مالی و برنامه ریزی مدیریتی و بهره گیری ازتوان تمام نیروهای لشگری و کشوری است. اما افزایش تنش های کنونی توان مالی و نظامی و لجستیکی کشور را به سمتی می برد که حاصلی جز تضعیف توان کشور نخواهد داشت و ایران را علاوه بر انزوای خارجی به معضلات داخلی بیشتر دچار خواهد کرد.