شنیدن صداهای مختلف هنر است

این روزها شاهد برخی واکنش ها از سوی برخی مسئولان نسبت به مردم و چهره های سرشناس کشورمان هستیم.
موضوعی که جدای از ماهیت کلی ماجرا، می طلبد تا توجه و تجدیدنظری در نوع رفتارمان بایکدیگر داشته باشیم.
اینکه برخی هنرمندان و مجریان و ورزشکاران و مشاهیر و چهره های ملی کشور از برخی رفتارها گلایمند باشند موضوع خاصی نیست چرا طبیعت انسان می طلبد تا با دیگر همنوعان خود متفاوت بیندیشد و رفتار کند. اما اینکه در واکنش به این گلایه ها بی تفاوتی پیشه کنیم و نسبت به دلگیری و بعضا قطع همکاری آنها با نهادهای مربوط به حیطه تخصصیشان بگوییم
 "مانعشان نمی شویم و می توانند بروند" مصداق عینی عدم درک صحیح از مفهوم
مسئولیت پذیری است.
مگر ممکن است به همین سادگی از چهره های ملی که اعتبار جهانی دارند گذشت و آنها را از خود جدا کرد؟! چند ده سال دیگر باید منتظر بمانیم و چقدر هزینه باید صرف کنیم تا یک چهره و استعداد ملی پرورش دهیم؟!
اگر آنها دلگیر و گلایمند هستند باید با آنها همدلی کرد و با گفتگوی سازنده دردشان را شنید و آن را در دستور کار قرار داد، چرا که این چهره ها نمایندگان مردم هستند چرا که اعتبار و جایگاهشان از مردم است. وقتی به راحتی از آنها بگذریم مصداق بی توجهی به خواست مردم است.