حضور غول های نفتی در قطر مشكل ساز است

دراین سوی آب های خلیج فارس منطقه گازی مشترک ما با قطر تحت عنوان "پارس جنوبی" در هر دولتی به عنوان یکی سرآمدترین طرح های انرژی معرفی می شود و هر بار که مسئولان سری به آنجا می زنند فازی از آن را افتتاح می کنند و آماری بر آمار قبلی می افزایند.
اما در سوی دیگر خلیج فارس آنجا که قطر این میدان گازی مشترک را "میدان شمال" می نامد آمارهای برداشت هستند که حرف می زنند و این غول های نفتی جهانند که رفت و آمد دارند و خبری از ربان قیچی کردن نیست.
درآخرین نمونه این مذاکرات تجاری و نفتی پنج غول نفتی جهان در قطر جمع شدند و قراردادی را امضا کردند که حتی خبرش هم برای ما ناگوار و غم انگیز است. اجرای فازهای مختلف طرح توسعه بخش شرقی میدان گازی " شمال / پارس جنوبی " برعهده شرکت های غربی شل ( انگلیسی هلندی)، توتال (فرانسوی) ، اکسون موبیل و کونکو فیلیپس (امریکایی) و انی (ایتالیایی) است. شرکت هایی که بروزترین،قوی ترین و منحصربه فرد ترین توان و دانش و تجهیزات را در عرصه اکتشاف و استخراج دارند.
قراردادهای امضا شده با این شرکت ها به مبلغ ۲۸ میلیارد و ۷۵۰ میلیون دلار می باشد. فقط کافی است به این فکر کنیم که قرار است چه مقدار از این میدان گازی مشترک استخراج گردد که مبلغ این قرارداد را پوشش دهد و برای طرفین سود متقابل داشته باشد!.
با این طرح، تولید گاز طبیعی مایع شده (ال ان جی) قطر از ۷۷ میلیون تن در سال فعلی به ۱۱۰ میلیون تن سالانه تا سال ۲۰۲۶ می رسد. این میزان استخراج نشان دهنده افزایش ۴۳ درصدی برداشت از سوی طرف قطری است. ضمن اینکه با پایان این طرح توسعه ، ظرفیت تولید گاز مایع شده قطر (ال ان جی) تا سال ۲۰۲۷ به رقم ۱۲۶ میلیون تن در سال می رسد که بزرگترین در جهان خواهد بود.
حال ما درکجای این ماجرا قرار داریم؟! درحالی که از تمام جهان آمده اند تا گاز ببرند و سود کنند، درحالی که این میدان گازی مشترک است و هرطرف بیشتر ببرد طرف دیگر نمی تواند اعتراضی داشته باشد.
درچنین اوضاعی که نه امیدی به بهبود روابط و حل اختلافات با غرب وجود دارد، و نه توان و پتانسیلی که از چنگ تحریم ها نجات یابیم و نه حتی می توانیم سرمایه گذار برای این طرح ها پیدا کنیم؛ باید حضور این غول های نفتی را خطری برای منافع استراتژیک انرژی خود در میدان های گازی مشترک بدانیم. باید راهی برای برداشته شدن این موانع پیدا کنیم تا هرچه زودتر محدودیت های سرمایه گذاری و مشارکت خارجی ها در این پروژه ها تسهیل و تسریع گردد.
اینگونه نظاره گر جولان غول های نفتی در میدان مشترک گازی خود باشیم چیزی عایدمان نخواهد کرد و دست آخر ما می مانیم و میلیون ها تن آهن که در قالب فازهای مختلف برای استخراج گاز از پارس جنوبی احداث کرده ایم!.
کسی منکر محدودیت ها نیست و تا همین جای کارهم که پیش آمده ایم را باید برای خود غنیمت بدانیم. کشوری که از دریافت ابتدایی ترین تجهیزات و دانش فنی در حوزه نفت و گاز تحریم و محروم است خود را تا اینجای کار کشانده است. اما به نظر نمی رسد این قبیل اقداماتی که انجام می دهیم
چاره ساز و هجوم غول های نفتی جهان به این میدان مشترک باشد.
برای آیندگان، برای نسل امروز و برای آینده ایران باید فکری به حال این وضعیت کرد. همسایگان و رقبا و دشمنان خواستار این وضعیت سکون ما هستند تا مدام از تحولات توسعه محور دنیا عقب بمانیم. باید فکری به حال خود بکنیم با این نحوه مدیریت منافع ملی ملت و کشور هدر خواهد رفت.