تجهیزات فرسوده در الگوی مصرف را فراموش کرده ایم

شکی نیست که ما در حوزه مصرف انرژی اعم از آب و برق و گاز جامعه ای مصرف گرا هستیم که بسیار فراتر از الگوهای جهانی و استاندارد از منابع خود استفاده (سوء استفاده) می کنیم. در مورد گاز آمارهایی وجود دارد که به اندازه نیمی از قاره اروپا مصرف داریم. درمورد برق آمارهایی از مصرف برق ایران به اندازه کشورهای غرب آسیاست و درمورد آب هم که حرفی برای گفتن نیست و به طور وحشتناکی خود را به ورطه نابودی کشانده ایم.
اخیراً اعلام شده است که مردم پایتخت دوبرابر میانگین جهانی آب مصرف می کنند به گونه ای که سرانه آب شرب در دنیا بین 120 تا 150 لیتر در روز است در حالی که در تهران این میزان مصرف بین 250 تا 300 لیتر در روز است.
اما یک نکته مغفول مانده در این میان هست که معمولاً به آن پرداخته نمی شود و آن بهره گیری از تجهیزات و تکنولوژی های روز در مصرف آب شرب است. امروز در تهران و در سراسر کشور هنوز از شیرآلاتی در خانه ها و محل های عمومی استفاده می شود که عمر و مدل ساخت آن متعلق به 50 سال پیش است. امروز در چند درصد خانه های کشور دوش های فشار شکن وجود دارد تا مصرف آب در هر حمام 5 دقیقه ای از 80 لیتر به 20 لیتر آب برسد.
لوله کشی های شهری ما از مبدا عمری بیش از 40 سال دارند و براساس آمارهای موجود 20 تا 30 درصد آب در حین انتقال به صورت نشتی از دسترس خارج می شود. اینها موارد بسیار ساده ای است که نشان می دهد استانداردهای جهانی مصرف فقط به مصرف گرایی مردم مربوط نیست.
اگر تجهیزات به روز و ارزان قیمت را در خانه و مراکز عمومی نصب کردیم و در برنامه ای اساسی اقدام به تعویض و نوسازی خطوط انتقال آب نمودیم آن وقت متوجه کاهش مصرف خواهیم شد و آن وقت می توان قیاس مصرف بین مردم دنیا و مردم ایران داشت!.