عادی سازی بحران ها برای مردم چاره ساز نیست

طی روزهای اخیر اخبار بسیاری در مورد وضعیت قرمز آلودگی هوا در شهرهای اهواز و اصفهان و تهران منتشر شده است. در اهواز به سبب سوزاندن ساقه های نیشکر و دود ناشی از آن نفس مردم تنگ شده و ابر غلیظی شهر را فراگرفته است.
درحالی که کارشناسان حوزه کشاورزی معتقدند اگر دولت و شهرداری هزینه ای برای دفن و یا تبدیل این کلاشه ها به کود نمایند این آلودگی شدید حاصل نخواهد شد.
در اصفهان نیز کارخانجات صنعتی عامل اصلی آلودگی هوا و عبور از شاخص های سلامت می باشد. این درحالی است که مسئولان به جای توجه به وضعیت بحرانی زندگی شهری مردم در این استان مدام درحال انتقال آب از این استان و آن استان هستند تا این روند صنعتی شدن و نیاز کارخانجاتی همچون ذوب و فولاد تأمین شود.
اما وقتی به سراغ پایتخت می آئیم می بینیم که اصلی ترین عامل آلودگی هوا تردد بیش از حد وسایل نقلیه شخصی می باشد. این وضعیت قرمز در تهران به حدی است که هرسال از اواخر آبان تا اواخر دی ماه مدام شاهد تعطیلی مدارس و ادارات هستیم اما هیچ و به معنای واقعی کلمه هیچ برنامه موثر و مدونی برای نجات پایتخت از این وضعیت آلودگی وجود ندارد.
البته در تهران مدام  شاهد ساخت و تعریض بزرگراه ها، ساخت تونل ها و پل ها و چند طبقه کردن اتوبان ها  هستیم اما این اقدامات تنها موجب گسترده شدن وسعت ترافیک شهری گردیده است و صرفا زمینه استفاده بیشتر از وسایل نقلیه شخصی و افزایش مصرف سوخت را به همراه داشته است.
ضمن اینکه ناگفته نماند علیرغم کمبودهای همیشگی در کفایت نیاز به حمل و نقل عمومی، تقریبا تمام مناطق پایتخت به صورت مویرگی به مترو وصل شده اما بازهم آلودگی را درمان نکرده  است.
چرا که این بحران آلودگی برای مردم تبدیل به امری عادی مبدل شده و چاره جز تحمل آن را ندارند.
متأسفانه ما چه در زمینه آلودگی های کشاورزی،صنعتی و شهری از هیچ الگوی استانداردی استفاده نمی کنیم و اهمیتی به تجارب دیگر کشورها و نظرات کارشناسان متخصص نمی دهیم.
در چین،ژاپن،هند،فرانسه،مکزیک و دیگر کشورهایی که درگیر بحران آلودگی هوا هستند، بهترین و موثرترین راهکار کاهش آلودگی را در ترویج فرهنگ استفاده از دوچرخه تشخیص داده اند. به گونه ای که استفاده از دوچرخه در شهرهایی همچون پاریس و توکیو تبدیل به جاذبه گردشگری شده است.
حال قدری تأمل کنیم و ببینیم ما برای همین یک اقدام ساده چه کرده ایم و چه برنامه ای را تاکنون دنبال کردیم.
البته در سال های قبل سند توسعه دوچرخه سواری شهری تنظیم شد و مسیرهایی در پایتخت برای آن ایجاد گردید اما هیچگاه خبری از دوچرخه نشد!. درعوض به گونه ای عمل و برخورد شده که مردم توقعی نداشته باشند و حتی با بحران ها نیز عادی برخورد کنند!