نمایشگاه کتاب می تواند زمینه جذب اقشار مختلف به ویژه جوانان باشد

نمایشگاه بین المللی کتاب تهران همواره یکی از معدود اقدامات شاخص فرهنگی کشور بوده که به سبب تکثر و تنوع حضور ناشران داخلی و خارجی و تنوع اندیشه های مختلف در قالب کتب با محتوای تخصصی و عمومی، زمینه جذب اقشار مختلف به ویژه جوانان را سبب می شود.

نمایشگاه کتاب  می تواند زمینه جذب اقشار مختلف به ویژه جوانان باشد

نمایشگاه بین المللی کتاب تهران همواره یکی از معدود اقدامات شاخص فرهنگی کشور بوده که به سبب تکثر و تنوع حضور ناشران داخلی و خارجی و تنوع اندیشه های مختلف در قالب کتب با محتوای تخصصی و عمومی، زمینه جذب اقشار مختلف به ویژه جوانان را سبب  می شود.
نمایشگاه کتاب حقیقتاً باغ گل اندیشه ها قلمداد می شود که درآن هر شخصی با هر گرایش و اندیشه ای با قدم زدن درآن جذب زیبایی ها و تنوع فرهنگی می گردد و در آن جایی برای یکسویه گرایی های مرسوم در جامعه وجود ندارد.
متأسفانه این یکسویه گرایی همانطور که در بعضی از حوزه های فرهنگی رسوخ کرده، در فضای نمایشگاه کتابی که عنوان بزرگترین رویداد فرهنگی و بین المللی کشور را به دوش می کشد نیز وارد شده و شاهد اقدامات سلیقه ای در برگزاری این نمایشگاه هستیم.
شاید گفته شود هیچ محدودیتی برای حضور ناشران مختلف نبوده و نیست اما نمی توان از سیاست ها و اقدامات گذشته در حوزه نشر و کتاب چشم پوشید و انتظار داشت که همه ناشران با تمام توان در این گردهمایی خانواده فرهنگ کشور شرکت
کنند.
نمایشگاه باید دارای تنوع فرهنگی مختلف باشد  اما اینکه فضای نمایشگاه اعم از عرصه بصری و عرصه محتوایی تبدیل به عرصه فعالیت چند طیف محدود فرهنگی با گرایشات خاص گردد، نمی تواند طراوت فرهنگی را در کشور گسترده نماید.
اثر گذاری این موضوع را می توان در میزان مراجعه بازدیدکنندگان و سطح شلوغی نمایشگاه مشاهده کرد. هرچند که انرژی و کشش نمایشگاه بین المللی کتاب به قدری هست که دوستداران عرصه کتاب و فرهنگ را به این باغ اندیشه بکشاند اما باید در مورد انگیزه های کیفی نمایشگاه نیز توجه ویژه داشت.
نمایشگاه کتاب مشتی نمونه از خروار رویکردها و سیاست گذاری های فرهنگی کشور است که متأسفانه طی ادوار گذشته تاکنون نتوانسته نیازها و خوراک فرهنگی جامعه را تأمین نماید.
نمایشگاه کتاب باید جذب کننده مردم باشد و باید تطابق سیاست های فرهنگی کشور در عرصه های مختلف با خواست و سلیقه اقشارمتفاوت جامعه باشد و نباید تنها تأمین کننده نیاز فرهنگی عده ای باشد که از این سبک فرهنگی سود می برند.
حرف برسر این است که می بایست فضای فرهنگی کشور به گونه ای با طراوت گردد که هر اندیشه و سلیقه ای بتواند درآن به رشد و تعالی برسد و تحرکات فرهنگی کشور موجب هم افزایی و جذب در میان اقشار مختلف گردد.
درغیراین صورت جدای هدر رفت هزینه های مادی فراوان، شاهد هدر رفت انرژی معنوی و فرهنگی کشور خواهیم شد.