پرپر شدن نو گلهای کشور درطوفان تصادفات

طبق آمار‌های مربوط به حوادث رانندگی طی یک دهه اخیر سالانه بین 15 تا 20 هزارنفر براثر این تصادفات مختلف جان خود را از دست می دهند. هرچند که برخی آمارها اعدادی بیش از این رقم را نشان می دهد اما همین تعداد هم در جایگاه خود
 فاجعه ای است که اگر در هر حوزه دیگری رخ می داد قطعاً فاجعه ملی قلمداد می شد!.
از دست رفتن جان هر انسانی مایه تأسف و تأثر است اما وقتی در هر حادثه ای خبر کشته شدن کودکان به میان می آید، توجهات و تألمات عمومی بیش از دیگر تلفات متمرکز به آن حادثه می شود. طی سال ۱۴۰۲ درحوادث رانندگی تهران
20 کودک جان خود را از دست داده اند. براساس گزارش پلیس راهور پایتخت
 ۲۰ نفر از افرادی که در سال ۱۴۰۲ جان خود را از دست داده‌اند، همه زیر ۱۶ سال سن داشته‌اند که بر همین اساس در گروه کودک و نوجوان قرار می‌گیرند.
در بین این متوفیان از کودک یک سال و چند ماهه تا نوجوان ۱۶ ساله حضور دارند که فاجعه ای انسانی قلمداد می شود. حتی یک لحظه تصور مرگ کودکی نوزاد و یا دختر یا پسربچه ای که در شور و هیجان کودکی است و هیچ تصوری از تصادف و مرگ ندارد، جان هر انسانی را به درد می آورد.
در مورد تلفات حوادث رانندگی به خصوص تلفات شهری عدم رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی و رعایت نکات ایمنی نقش بسزایی دارد. بسیاری از تلفات جانی و صدمات بدنی در تصادفات شهری مربوط به موتورسواران است. رانندگان موتورسیکلت اغلب بدون کلاه ایمنی تردد می کنند و در اکثر موارد راکبین آنها نیز از تجهیزات ایمنی بی بهره اند.
اینکه یک خانواده چهار یا پنج نفری روی یک موتور سیکلت سوار و در بزرگراه ها تردد می کنند ضریب خطر را چند برابر می کند و هرگونه حادثه ای را می تواند با تلفات بالا رقم بزند. در از دست رفتن جان این 20 کودک باید سهمی را در عدم مسئولیت پذیری از سوی والدین در نظرگرفت که با عدم رعایت نکات ایمنی جان خود و خانواده را به خطر انداخته اند.
این خبر باید برای عموم اطلاع رسانی شود و آگاهی بخشی کافی درمورد آن صورت گیرد تا والدین درمورد رفتارهای اشتباه خود در استفاده از وسایل نقلیه تجدید نظر کنند و بدانند که در قبال جان فرزندان و دیگر اعضای خانواده در هنگام رانندگی مسئول هستند. این دست اتفاقات پشیمانی تلخی به همراه خواهد داشت که هیچگاه از یاد نمی رود...