جوانان ازدواج را به چشم مواجه شدن با مشکلات می بینند

 اخیرا وزارت ورزش و جوانان از وضعیت قرمز و نارنجی آمار ازدواج در تهران و چهار شهر دیگرخبر داد.
استان های «سمنان، بوشهر، البرز، تهران و قم وضعیت قرمز و نارنجی (بحرانی) ازدواج را طی سال ۱۴۰۲ داشتند».
جدای از آسیب شناسی مسائل مربوط به این موضوع، وضعیت بحرانی ازدواج در شهر قم که مرکز تبلیغ و انتشار آموزه های مذهبی به ویژه در امر ازدواج جوانان در سراسر کشور می باشد جای تأمل و ژرف نگری دارد.
اما موضوع اصلی بحث برسر توجه ودرک شرایط جوانان و مهمتر از همه نقش خانواده ها در فراهم سازی شرایط فرزندان می باشد.
امروز با بزرگتر شدن سن فرزندان دغدغه و نگرانی والدین هر روز بیشتر می شود چرا که هزینه رشد و تربیت فرزندان و رساندن آنها با استقلال اجتماعی و اقتصادی چالشی بزرگ تلقی می شود.
شاید بسیاری بحث عدم تمایل به ازدواج را در حوزه فرهنگی جستجو کنند، که البته درست هم هست اما علت اصلی و کافی برای توجیه این معضل نیست.
براساس آماری که وزارت ورزش و جوانان ارائه داده است بیش از ۸۰ درصد جوانان در سن ازدواج و خانواده هاشان خواهان تأهل هستند اما امکانات آن به لحاظ شرایط مالی و اقتصادی فراهم نیست.
باید بپذیریم که جوانان امروز ما ازدواج را به چشم یک تهدید برای خود تلقی می کنند که  آنها را به ورطه فقر بیشتر و مواجه شدن با انواع مشکلات معیشتی می کشاند.در یک قلم از فشارهای معیشتی برای جوانان باید اذعان داشت که امروز حدود ۷۰ درصد از درآمد زوج های شاغل صرف هزینه مسکن می شود و چیزی برای پس انداز یا برنامه ریزی جهت اشتیاق به فرزندآوری باقی نمی ماند.باید به این نکته توجه داشت که مشوق های مالی که دولت ها طی
سال های اخیر برای ازدواج جوانان در نظرگرفته اند، به هیچ وجه با نیازهای مالی آنها برای تشکیل و ثبات زندگی مشترک کافی نیست چه برسد به اینکه بخواهد پشتوانه آنها تلقی شود.
وقتی ۷۰ درصد درآمد یک زوج صرف هزینه مسکن می شود دولت به معنای کلیه ساختار حاکمیتی باید در این مقوله وارد شوند تا با
فراهم سازی مسکن های استیجاری ملی یا دولتی این سنگ بزرگ را از پیش روی جوانان برای ازدواج و یا تحکیم پیوند خانوادگیشان بردارند.
اگر چنین شود و سازکاری برای تأمین مسکن زوج های جوان فراهم شود آن وقت معنای حمایت های تشویقی معنا پیدا خواهد کرد.