ضرورت درک پیام انتخابات

انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم همانطور که انتظار می رفت به دور دوم کشیده شد. انتخاباتی که دو نامزد اصلی آن روی هم نتوانستند تعداد20 میلیون آراء را به خود اختصاص دهند. میزان مشارکت هم در حدود 40 درصد عنوان شده و مجموع آرای اخذ شده نیز بیش از 24 میلیون رای بوده است.
این درحالی است که بنابراعلام وزیر کشور کمی بیش از 61 میلیون نفر واجدین شرایط برای شرکت در این انتخابات بوده اند.
اینکه در دوم ممکن است آرای خاموش به این مشارکت افزوده شوند و از باب عدم انتخاب یکی از نامزدها به دیگری رای دهند و یا سبد رای کاندیداهای دیگر قرار است به حساب کدام نامزد دور دومی ریخته شود؛ مسائلی است که مورد بحث نیست.آنچه درک آن برای مسئولان و سیاست گذاران و دلسوزان حقیقی کشور ضروری است پیام دیگری از جامعه بود که از طریق میزان آراء مخابره شد. آنها که مشارکت کردند با تمام مشکلات و فشارهایی که در کشور شاهدش هستیم برخود وظیفه دانستند تا پا در میدان بگذارند و مسلماً این مشارکت به معنای رضایت از وضعیت موجود نیست.
اما درمورد آنها که شرکت نکردند نیز باید پیامشان دریافت و مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. چه می شود که ادوار گذشته روسای جمهور با آرایی بیش از میزان کل مشارکت کنونی انتخاب می شدند و امروز نامزدها در بین
 24 میلیون مشارکت کننده هم نمی توانند اکثریت را به دست آورند.بیان این موضوعات تخریب و یا تضعیف نهاد انتخابات نیست، بلکه خروجی گرفتن از انتخابات است که به عنوان نماد مردم سالاری در جمهوری اسلامی ایران شناخته می شود. امیدواریم این پیام دریافت شده باشد و برمبنای آن آسیب شناسی صورت گیرد.