"فرهنگ و ادب" از کجا شکل می گیرد

برای امور فرهنگی و به قولی انجام کار فرهنگی نیاز به خوراک فکری برگرفته از داشته های آئینی و ملی نیاز است. خوشبختانه کشورما چه به لحاظ اصالت مذهبی و چه به لحاظ غنای تمدنی اگر سرآمد فرهنگ و تمدن جهانی نباشد، حداقل جزو برترین هاست.
البته این به منزله جایگاه فعلی ما در عرصه فرهنگ نیست، چرا که ما صرفاً پیشینه غنی داریم و در بازآفرینی مفاهیم فرهنگی و بروز رسانی آنها دچار مشکلات عدیده ای هستیم که در هر حوزه مرتبط با آن آسیب ها و تبعات آن را مشاهده می کنیم.
امروز (18 تیرماه) روز "فرهنگ و ادبیات کودکان" است. شاید در سیر مناسبت های رسمی هیچ اهمیتی به این موضوع داده نشود اما اهمیت آن به قدری زیاد است که می توان آن  را زیربنای فرهنگی کشور دانست و
ده ها همایش علمی و کنگره پژوهشی برای آن برگزار کرد.
چرا که ساخت و یا خوراک سازی فرهنگی در صورتی موثر واقع خواهد شد که از سنین پایه و در سطح کودکان و نوجوانان به آن پرداخته شود. مسلماً اگر ما از داشته های فرهنگی خود در حوزه های مختلف هنری، شعر و ادبیات، هنرهای تجسمی، سینما و تئاتر و... در مدارس استفاده کنیم و میزان آگاهی دانش آموزان را نسبت به تاریخ و پیشینه، اساطیر ملی و مذهبی، شخصیت ها و نخبگان معاصر و... افزایش دهیم؛ در سنین و مقاطع بالاتر این افراد گوشه ذهنشان شناخت کافی برای بهره گیری از این  آموزش های فرهنگی را خواهند داشت و در امورات مختلف شخصی و اجتماعی از آن بهره خواهند برد.
مسلماً فرق است بین افرادی که از کودکی با مفاهیم مناسب سازی شده در گلستان سعدی آشنا هستند؛ با افرادی که بدون این آموزش ها رشد یافته اند. اخلاق و ادب و انسانیت را می توان در قالب اشعار و حکایات و روایات برای کودکان تصویرسازی کرد و به آنها آموخت که انسانیت چیست و چطور می توان راه سعادت را یافت.
در سوئد تحقیقاتی درمورد شخصیت شناسی دانش آموزان صورت گرفت که نشان می دهد شخصیت دانش آموزانی که با ادبیات وشعر و داستان های آموزنده روند تحصیل را طی کرده اند بسیار لطیف تر، منطقی تر و معقول تر از کسانی بوده است که در حین تحصیل صرفاً مسائل علمی و تخصصی را دریافت کرده اند.
این موضوع نشان می دهد سهم غنای فرهنگی در تربیت کودکان و نوجوانان تا چه حد موثر و با اهمیت است. این که کار در حوزه فرهنگ کودکان را صرفاً به سرودخوانی جمعی با موضوعات تک محوری محدود کنیم و آن را دستاورد تلقی کنیم، ما را دچار اشتباه محاسباتی در مورد عملکرد فرهنگی کشور خواهد نمود.
نگرش موثر و اصلاح صحیح و دقیق منابع آموزشی در مقاطع پایه یکی از موثرترین راهکارها برای ارتقای سطح فرهنگ عمومی در لایه های مختلف اجتماعی می باشد. باید بپذیریم که امروز کودکان ما آنقدر که تحت تأثیر فرهنگ های وارداتی در حوزه های مختلف هستند، اهمیتی به داشته های فرهنگی خود نمی دهند و حتی بعضاً شناختی از آنها ندارند.
این کم کاری در سنین پائین خود را در سنین بالاتر در قالب ناهنجاری های رفتاری و معضلات اجتماعی نشان خواهد داد. اگر به این موضوعات توجه جدی شود قطعاً رشد فرهنگی به معنای واقعی تحقق خواهد یافت.