خواسته ملت چیزی به جز انجام وظایف قانونی نیست

یکی از بزرگترین مشکلات کشورما در حوزه مدیریت کنارگذاشته شدن نخبگان و دانشگاهیان و ... و جایگزین شدن آن با گزینش افراد براساس مسائل دیگر است. برای تأیید این موضوع نیاز به تحقیق و بررسی نیست و چه بسیار افرادی که در پست های مختلف اعم از اقتصادی، سیاسی،اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، ورزشی و ... در جایگاهی قرار  گرفته اند که اصلا هیچ سنخیت و ارتباطی با جنس مسئولیتشان ندارند.
همین موضوع سبب شده تا هزینه مدیرتی درکشورمان بالا رود و پیشبرد امور جاری به شکلی سخت و باورنکردنی دچار رخوت و افول گردد. آنچه امروز در بعضی از حوزه های مدیریتی کشور شاهدش هستیم
نمی تواند پاسخگوی مشکلات و معضلات مردم ایران باشد.
بسیاری از چالش های کشور علیرغم اینکه دارای راهکارهای مشخص و منطقی است به سبب عدم برخی ناهماهنگی های سلیقه ای میان برخی نهادها و یا مسئولان مربوطه، کار روی زمین مانده و دود آن به چشم ملت رفته است. از این دست موارد بسیار برای مثال زدن وجود دارد اما اصل موضوع ضرورت ایجاد هماهنگی و وحدت رویه در میان دستگاه های و نهادهای مختلف است.
در قضیه حضور رئیس جمهور منتخب در مجلس و یا اتفاقاتی که اخیراً رخ داد، نشان می دهد که ما هنوز برای رشد و تعالی سیاسی و اجتماعی آماده نیستیم.
نمی توان انتظار طراحی برنامه های بلندمدت و هدفمند را داشت اما برای آن هماهنگی های لازم را از دستور کار خارج کنیم. هیچ برنامه و هیچ شخص و هیچ تیمی نمی تواند در شرایط اختلافی به موفقیت برسد. چرا که بخش اعظم انرژی آن باید صرف پاسخگویی و یا مواجهه های درونی گردد!.
باید از درون کشور صدایی واحد شنیده شود تا قدرت به صورتی اثرگذار خود را رشد و بروز دهد. آنچه که از سیمای قدرت کشور در خارج از مرزها نمایان می شود باید مزین به یکپارچگی ملی باشد تا بتواند وزن و جایگاه مناسبی برای خود فراهم سازد.
امروز عمده مشکلات کشور در بخش اقتصاد نهفته است که تبعات آن را در زندگی و معیشت مردم مشاهده می کنیم. اگر اقدامی به صلاح و مصلحت کشور می توان انجام داد و به سبب اختلافات آن را از دستور کار خارج کنیم، قطعاً باید پاسخگوی میلیون ها ایران بود که کمرشان زیر بار فشار تحریم ها و درد معیشت خم شده است.
نمی توان مدام از مردم انتظار داشت که تحمل کنند و تاب بیاورند. چرا که مردم برای این تاب آوری نقطه مشخص و پایانی انتظار دارند. تا کجا باید این فشارها ادامه یابد؛ چرا که بنیان خانواده و جامعه ایرانی درحال از پاشیدن است. گفتن از عمق وضعیت نامناسب مردم سیاه نمایی نیست، بلکه ضرورتی برای چاره سازی و چاره جویی است.
امروز مردم از مجلس و دولت جدید انتظار دارند مناسبات و وزن کشی های سیاسی را کنار بگذارند و این موضوع را محول به ایام انتخابات نمایند. اولویت امروز کشور اصلاح وضعیت مردم به لحاظ معیشتی و اقتصادی است. وعده ها و اقداماتی که نمایندگان مجلس و دولت جدید در ایام انتخابات داده اند تنها نقطه امید مردم برای رهایی از این وضعیت است.
نباید جامعه را ناامید کرد چرا که هریک نفری که پای صندوق رای آمده به امید و نیتی پا پیش گذاشته است و از بابت رایی که داده انتظار دارد
به اموراتش رسیدگی شود. به مشکلاتی که جزو حداقل های حقوق انسانی و شهروندی آن است. حقوقی که پرداختن به آن تنها وظیفه اصلی مسئولان و منتخبان ملت می باشد. هیچ نماینده و هیچ شخصی در قوای اجرایی کشور انتخاب نمی شود مگر برای خدمت و انجام وظیفه در قبال مردم.
اگر می بینیم که دغدغه های برخی صاحبان مسئولیت پس از عبور از مرحله گزینش چیزی ورای مفاد قانونی و رسالت حقیقی آنها می گردد تخلفی آشکار است که تبعات آن گریبان‌گیر ملت می شود.لذا برهمین اساس انتظار و مطالبه عمومی ملت براین است که مسئولان دست از حواشی و زد و خوردهای سیاسی بردارند و با وحدت رویه به درد و مشکلات کشور برسند. حقیقتاً مردم وضعیت مناسبی ندارند و در زیر بار فشارها درحال له شدن هستند.