ضرورت توجه به منافع ملی

طی روزهای اخیر بسیاری از افراد و جریان هایی درمورد واکنش ایران به اقدام تروریستی رژیم صهیونیستی علیه اسماعیل هنیه، نسخه پیچیدند و حتی محورهای حمله به تل آویو را هم مشخص کرده اند!.
متأسفانه این رفتارها به سبب تحریک احساسات عمومی بعضاً موجی از مطالبات و یا سلیقه گرایی خاص روانی را درجامعه ایجاد می کند که می تواند برای تصمیم گیری و اتخاذ سیاست های معقولانه در راستای منافع ملی مضر باشد.
دراینکه می بایست در جواب رفتارهای خصمانه و تهدیدآمیز رژیم صهیونیستی پاسخی درخور داد شکی نیست. اما این پاسخ باید جامع،کامل، اثرگذار و مهمتر از همه بازدارنده باشد. مسئله بازدارندگی مهمترین گزینه اقدام متقابل ایران است که اگر محقق نشود عملاً این پاسخ بی اثرخواهد بود.
طی ماه های گذشته سرزمین های اشغالی آماج حملات موشکی و خمپاره ای نیروهای مقاومت بوده و دیگر بحث گنبد آهنین نیز مطرح نیست. در ادامه حمله موشکی ایران درعملیات وعده صادق نیز به سبب نیت خاص ایران در هدف قراردادن مراکز نظامی و امنیتی اسرائیل موجب شکسته شدن وجهه و هیمنه اسرائیل و شکست ناپذیری آن گردید. اما تمام این اقدامات بازهم موجب بازدارندگی این رژیم نشد و نشان داد که اسرائیل از واکنش نظامی به سمت عملیات های اطلاعاتی و حذف فیزیکی روی آورده است.
طی این ایام تعداد زیادی از فرماندهان محور مقاومت در سرزمین های اشغالی و لبنان و سوریه و عراق مورد سوقصد و ترور قرار گرفتند. آیا می توان گفت که عملیات نظامی مستقیم یا غیرمستقیم توانسته موجب بازدارندگی اسرائیل در این مشی غیرانسانی گردد.
مسلماً نه درصلاحیت نگارنده و نه عامه جامعه است که بخواهند برای پاسخ متقابل به اسرائیل نسخه بپیچیم. اما می توان در مورد این موضوع تأمل کرد و فارغ از احساسات هیجانی قدری به این مسئله فکر کرد.
اگرقدری به گزینه برخی جریان های سیاسی برای پاسخ به اسرائیل توجه کنیم می بینیم که در انتهای خواست آنها حاصلی جز شعله ور شدن آتش درگیری ها در منطقه و بالارفتن سطح تنازعات چیز دیگری حاصل نمی شود. ضمن اینکه می توان اذعان داشت که این رویه دقیقاً خواست رژیم صهیونیستی برای کشاندن ایران به معرکه برای نجات خود از باتلاق افکارعمومی داخلی و جهانی است.
همانطور که درچند مرتبه اشاره کردیم، نحوه پاسخ ایران به اسرائیل موضوعی نیست که آن را با نظرخواهی و یا سلیقه گرایی انجام داد و موضوعی تخصصی و تصمیمی به غایت استراتژیک است که باید از اتاق فکرهای نظامی و امنیتی و با صلاحدید عالی ترین مقامات کشور با توجه  به شرایط و وضعیت داخلی،منطقه ای و جهانی اتخاذ شود.
اما آنچه می تواند این پاسخ را معقول و موثر سازد گزینه بازدارندگی آن و بهره برداری مفید و حداکثری از فرصتی است که به لحاظ اجماع افکارعمومی جهانی علیه رژیم صهیونیستی ایجاد شده است.