توازن امنیت منطقه در دست تهران و ریاض

نمی توان ایران و عربستان را دو بال جهان اسلام دانست چرا که در بطن منافع هردو تعارضات به وفور وجود دارد. اما می توان این دو کشور را دو وزنه تعادل در جهان اسلام دانست. به گونه ای که تجربه نشان داده هرگاه روابط تهران و ریاض گرم بوده، امنیت در منطقه حاکم و شعله های جنگ و اختلاف به زیر خاکستر می رود و هر زمان که این روابط بنابر دلایل مختلف تیره و تار می شود، این آتش از زیر خاکستر زبانه می کشد و شعله آن بسیاری از کشورها و ملت های منطقه را تحت تاثیر قرار می دهد.
درمورد مسئله اخیر لبنان و جنایاتی که رژیم صهیونیستی انجام می دهد شاهد سکوت معنادار کشورهای عربی به تبعیت از پدر معنوی خود یعنی عربستان هستیم. درصورتی که اگر بر حس و غیرت عربی هم اشاره کنیم اولین حامیان فلسطین باید عرب زبانان منطقه و جهان باشند که متأسفانه نیستند.
سفر وزیرخارجه کشورمان به عربستان و دیدار با بن سلمان ولیعهد و همکاری امروز دولت سعودی نشان از اهمیت و عزم ضمنی طرفین برای ایجاد فضایی سیاسی مناسب برای رسیدن به یک آتش بس در لبنان و سرزمین های اشغالی است.
این رویکرد سازنده ایران در رایزنی با عربستان از سوی طرف سعودی نیز مورد استقبال قرار گرفت و گزارش های منتشر شده از این رایزنی ها بیانگر این موضوع است که عربستان نیز به دنبال فراهم سازی یک آتش بس و ایجاد صلح در منطقه است. چرا که ریاض هرچقدر هم که از فضای درگیری ها و آتش جنگ خود را دور نگه دارد به هرحال دامنش به این آتش گرفته می شود و متضرر خواهد شد.
چرا که عربستان سعودی برای اجرای برنامه اقتصادی چشم انداز 2030 خود نیازمند آرامش است. در مقابل ایران تلاش می کند در نزاع با آمریکا و اسرائیل،‌ عربستان را از دشمنان خود دور و حداقل به جایگاه بی طرف سوق دهد.
چشم انداز 2030 سعودی بر پایه قطع وابستگی این کشور به درآمدهای نفتی از طریق جهش درآمدهای بخش های غیرنفتی است. بخش هایی که قطعاً از ناامنی و تنش در منطقه آسیب می بینند.
از سوی دیگر رابطه با عربستان سعودی برای ایران بیش از رابطه با یک کشور است بلکه طیفی از کشورها را شامل می شود. تهران برای تضمین داشتن رابطه خوب با کشورهای عربی منطقه نیازمند مدیریت رابطه خود با ریاض است.
اگرچه نمی توان به مواضع متفاوت و مخالف هر دو طرف درمورد مسائل مورد درگیری در منطقه چشم پوشید اما می توان اذعان داشت که حسن روابط در مقطع فعلی برای هر دو طرف به  عنوان امتیازی درعرصه دیپلماسی تلقی می شود و این برای ما امتیازی مضاعف است چرا که امروز یک سوی درگیری منطقه ای مربوط به ماست؛لذا در این میدان هرچه  بر دوستان و همراهان درعرصه سیاسی و دیپلماسی خود بیفزائیم از قدرت بیشتری در صحنه بین المللی و مواجهه با درگیری های موجود بهره مند خواهیم شد.
باید اقدام وزارتخارجه را ارج نهاد و این درخواست را داشت تا دیپلماسی سازنده را با دیگر کشورهای جهان اسلام و کشورهای غربی فعال تر نماید.