اقدامات اساسی برای آلودگی هوا

زمانی که دولت اعلام کرد مازوت سوزی متوقف می شود بسیاری گمان کردند که امسال در فصل سرما و تشدید وارونگی هوا حداقل هوایی تمیزتر از سال های قبل خواهیم داشت. اما این دستورالعمل دولت بیش از یک هفته دوام نیاورد و بار دیگر روالی که سال های قبل طی می شد در دستور کار قرار گرفت و نشان داد که سیستم اجرایی ما در باتلاقی قرار گرفته است که از ترس فرو رفتن تکانی به خود نمی دهد و عزمی برای خروج ندارد.
اما این وضعیت صرفاً سلامت جامعه را به مرزی از بحران می کشاند. طی روزهای اخیر اورژانس تهران اعلام کرده است که به سبب آلودگی هوا تماس ها با این مرکز رشد چهاربرابری داشته است. این صرفاً آماری حداقلی از آسیب هایی است که به مردم وارد می شود. چه بسیار افرادی که در اثر این هوای آلوده دچار سکته می شوند و جانشان را ازدست می دهند اما هیچکس علت مرگ آنها را آلودگی هوا اعلام نمی کند.
چه بسیار زنان بارداری که براثر قرارگرفتن درمعرض این آلودگی ها جنینشان دچار اختلال می شود و حتی منجر به سقط می شود. این  آسیب ها هیچ کجا ثبت و ضبط نمی شود اما حقایقی است که وجود دارد و غیرقابل کتمان است.
وقتی به سراغ آمار افزایش سرطان درکشور می رویم و علت بروز آن را از متخصصان جویا می شویم می بینیم که آلاینده ها نقش به سزایی در بروز و تشدید انواع سرطان در کشور دارد. بسیاری از آسیب های دیگر همچون ناباروری، تأثیرمنفی بر رشد کودکان، بروز بیماری های تنفسی، تشدید بیماری های اعصاب و روان و... همه از بابت آلودگی هواست که راه حل های مشخص دارد اما عزمی برای اصلاح آن وجود ندارد .
مردم را شماتت می کنیم که از خودروی شخصی استفاده نکنند، اما گزاره بعدی را نمی گوئیم که با چه وسیله ای به سر کار بروید یا سفرهای درون شهری را با کدام ظرفیت حمل و نقل عمومی انجام دهید. وارد مترو می شوید ازدهام و تراکم جمعیت به قدری است که افراد صورت به صورت هم ایستاده اند و شیوع بیماری های ویروسی به طور فزاینده ای در مترو سرایت می کند.
با تاکسی بخواهید به سرکار بروید یا باید در صف تاکسی بمانید یا مجبورید دربست بگیرید و کرایه های سنگینی را بر مسافر تحمیل می کند. اگر هم با تاکسی های اینترنتی سفر کنید بازهم حجمی از ترافیک کاسته نمی شود و هزینه چند برابری بر مسافر تحمیل می شود. با چنین اوصافی آیا مردم می توانند از خودروی شخصی استفاده نکنند؟!.
دولت و دیگر نهادها مسئول در امر آلودگی هوا حاضر به تغییر و اصلاح ریشه ای مشکلات آلودگی هوا نیستند چرا که ترس از هزینه ها دارند و یا از مسائل موجود در صنعت و خودروسازی ترس دارند . اما چنین رویکردی سرمایه اجتماعی، سلامت عمومی و بیت المال را به هدر می دهد و آسیب های فراوانی در زیرشاخه ها همچون بهره وری اقتصادی، کاهش کیفیت آموزشی، از دست رفتن روزهای کاری و ... را به همراه دارد.
تعطیلی ادارات و مدارس هیچ تأثیری در امر آلودگی هوا ندارد و اقدامی نمایشی از سوی دولت تلقی می شود که مثلاً خود را بی تفاوت نسبت به سلامت عمومی نشان ندهد. اگر سلامت عمومی برای دولت اهمیت دارد به پشتوانه آرایی که از ملت اخذ کرده است به سراغ دستگاه های مرتبط با آلودگی هوا برود و مطالبه گری را با جدیت در دستورکار قرار دهد. البته پرواضح است که نه دولت های قبلی و نه دولت فعلی به دنبال چالش با صاحبان قدرت و ثروت نمی رود و همچون همیشه مردم بهترین گزینه برای تحمیل هزینه ها هستند. اما حقیقتاً این سبک مدیریت سنخیتی با خدمت رسانی خالصانه ندارد و مردم از آن رنج می برند.