پیشترفت کشور با حمایت از تولیدکنندگان و صنعتگران داخلی

در شرایطی که بحران تحریم ها دست و پای اقتصاد کشور را بسته است، تولیدکنندگان و صنعت گران داخلی به عنوان تنها راه تنفس این سیستم محسوب می شوند. اما همین یک منفذ تنفسی را به طرق مختلف هر روز با دست خودمان تنگ تر می کنیم و برای آنها چالش های متعددی ایجاد می کنیم که بسیاری از آنها یا خسته می شوند و دست از کار تولیدی می کشند و سرمایه خود را تبدیل و به خارج از کشور می برند؛ یا ورشکسته می شوند و مجبور به تعطیلی واحدهای خود و اخراج کارگران می گردند.

ebrahim_aliabadi@yahoo.com
در شرایطی که بحران تحریم ها دست و پای اقتصاد کشور را بسته است، تولیدکنندگان و صنعت گران داخلی به عنوان تنها راه تنفس این سیستم محسوب می شوند. اما همین یک منفذ تنفسی را به طرق مختلف هر روز با دست خودمان تنگ تر می کنیم و برای آنها چالش های متعددی ایجاد می کنیم که بسیاری از آنها یا خسته می شوند و دست از کار تولیدی
می کشند و سرمایه خود را تبدیل و به خارج از کشور می برند؛ یا ورشکسته می شوند و مجبور به تعطیلی واحدهای خود و اخراج کارگران می گردند.
و هر روز با یک بحران و چالش جدید به مصافشان می رویم؛ یک روز با مالیات، یک روز با بیمه، یک روز با افزایش هزینه های تولید و در تابستان و زمستان هم با چالش قطع برق و انرژی درگیرشان می کنیم.
طی روزهای اخیر قطعی برق چندین ساعته موجب اعتراض بسیاری از واحدهای تولیدی در شهرک های صنعتی گردیده است. دولت برای تأمین و پایداری برق شبکه مصرف خانگی اقدام به قطع برق واحدهای صنعتی می کند، درحالی که نداشتن برق برای مردم راحت تر از نداشتن نان است!.
کارگران این واحد با تعطیلی خط تولید و نبود برق بدون حقوق می مانند و امورات روزمره اعم ازکرایه مسکن و خورد و خوراکشان با چالش مواجه می شود. کارفرما چطور می تواند در ازای عدم تولید، حقوقی به کارگر بدهد و کارگر بدون حقوق و دستمزد چطور می تواند زندگی کند؟!
اگر قرار به اولویت بندی باشد قطعاً نان مردم واجب تر از برق است؛ اما حرف برسراین است که بروز چنین وضعیت سخت ناشی از چیست و مدیران و مسئولانی که طی سال های گذشته مسئولیت مدیریت این بخش را برعهده داشته اند امروز کجا هستند و چرا کسی پاسخگوی این وضعیت نیست؟!