باید برای آلودگی هوا فکری کرد

طی دو روز گذشته سامانه های بارشی روزنه امیدی برای تنفس هوای پاک برای مردم پایتخت و دیگر شهرهای بزرگ کشور به ارمغان آورد. شوق دیدن باران به قدری بود که بسیاری از مردم در خیابان و در گفتگوهای روزانه خود خوشحال و شاکر بودند که این نعمت الهی باریدن گرفت و آلودگی شدید هوا را شست.
از سوی دیگر اتمام کلام اکثر مردم این بود که بی فایده است و فردا که باران قطع شود بازهم وضعیت خفگی بر کل شهر حاکم می شود. این موضوع با کاهش دما و افزایش مصرف انرژی دغدغه نگران کننده جامعه است که نمی دانند باید از بارش ها و سردشدن هوا خوشحال باشند یا از بابت افت فشار انرژی ناراحت!.
این خواسته ای عمومی و ملی است و اولویت آن کاملاً واضح است که باید برای کاهش آلودگی هوا و مدیریت آن فکر و چاره ای اندیشید.
 نمی توان منتظر باد و باران بود تا بیایند و آلودگی هوا را چاره کنند.
روز به روز تعداد خودروها و موتورسیکلت های غیراستاندارد در کشور زیاد می شود. سال به سال تأسیسات صنعتی ما فرسوده و پرمصرف تر می شوند؛ مدام با تغییر زنجیره طبیعی درحال برهم زدن نظم محیط زیست هستیم و واقعاً شرایط برای ما لحظه به لحظه بدتر می شود.
آیا این همه آسیب و دغدغه نمی تواند بهانه ای برای تشکیل یک کارگروه ملی با قید فوریت باشد تا آلودگی هوا را چاره کنند. تمام این ها به کنارآیا جان و سلامت فرزندانمان ارزش این را ندارد که فکری برای این وضع کرد و چشم به راه مدیریت باران و باد نباشیم؟!