یک حضور با دو پیام در۲۲ بهمن

۲۲ بهمن، روزی است که در تاریخ معاصر ایران به عنوان نماد پیروزی و تجلی اراده ملت شناخته می‌شود.مردم با حضور گسترده خود در خیابان‌ها و میادین، عشق و وفاداری خود را به آرمان‌های انقلاب و نظام جمهوری اسلامی نشان می‌دهند. امسال نیز با وجود مشکلات معیشتی و انتقاداتی که وجود دارد، حضور مردم در این راهپیمایی قابل توجه و شایسته قدردانی است.

یک حضور با دو پیام در۲۲ بهمن

۲۲ بهمن، روزی است که در تاریخ معاصر ایران به عنوان نماد پیروزی و تجلی اراده ملت شناخته می‌شود.مردم با حضور گسترده خود در خیابان‌ها و میادین، عشق و وفاداری خود را به آرمان‌های انقلاب و
نظام جمهوری اسلامی نشان می‌دهند. امسال نیز با وجود مشکلات معیشتی و انتقاداتی که وجود دارد، حضور مردم در این راهپیمایی قابل توجه و شایسته قدردانی است.
در شرایطی که کشور با چالش‌های اقتصادی جدی مواجه است، از جمله افزایش قیمت‌ها، بیکاری و نارضایتی‌های عمومی، حضور مردم در این راهپیمایی نشان‌دهنده عزم و اراده‌ای است که فراتر از هرگونه تقسیم بندی قرار دارد. اما حضور امسال با دوپیام تجلی پیدا کرد. یکی اینکه نشان داد با تغییر نسل به نسل جامعه ایرانی هنوز آرمان های انقلاب زنده است؛ و از سوی دیگر مردم با حضور خود در واقع،  به نوعی خواسته‌های خود را نیز مطرح می‌کنند؛ خواسته‌هایی از جنس عدالت اجتماعی، بهبود وضعیت اقتصادی و پاسخگویی مسئولان است.
مسئولان باید متوجه شوند که این حضور میلیونی در سراسر کشور و جمعیتی که حاضر شده است مطالبه دارد، انتقاد دارد، خواسته و نیاز دارد و خواستار پاسخگویی است. انتقادات به کشور و سیاست‌های آن همواره وجود داشته و خواهد داشت. اما نکته‌ای که باید مورد توجه قرار گیرد این است که این انتقادات با مدیریت صحیح مسئولان باید تبدیل به حمایت گردد و این مهم زمانی محقق می شود که گلایه های مردم تبدیل به روند تحقق خواست آنها گردد.
 حضور در راهپیمایی ۲۲ بهمن، فرصتی است برای نشان دادن وفاداری به نظام که همواره از سوی مردم در حد عالی بوده و همچنین ضرورتی است برای مسئولان که درک کنند ابراز نگرانی‌ها و انتقادات موجود از سوی همین مردمی است که در سرمای شدید به خیابان آمدند تا مانور قدرت دهند.
این حضور همچنین نشان‌دهنده یک واقعیت اجتماعی است که مسئولان بدانند حامیان این کشور چه کسانی هستند؛ کسانی که بار فشار تحریم ها و معیشت کمرشان را خمیده کرده است و راه به جایی ندارند.
نکته آخر درمورد راهپیمایی امسال اینکه رئیس جمهور محترم در سخنرانی خود مدام از ضرورت حضور مردم و پایداری آنها برای عبور از مشکلات تاکید کردند. اما حقیقت ماجرا چیز دیگری است و مردم دیگر کاری باقی نمانده که انجام دهند و فشاری نمانده که تحمل نکرده باشند! مردم دیگر باید چه کنند که این مشکلات حل شود و ساحل آرامش  برسیم؟!
حقیقتاً ریشه مشکلات در مدیریت و بدنه رسمی کشور قرار دارد که بعضاً با ناکارآمدی ها و تخلفات فشار بی امانی را برجامعه و به خصوص اقشار ضعیف وارد کرده اند. به بیانی ساده این مردم هستند که منتظر انسجام و وفاق و وحدت میان مسئولان و نهادهای مختلف هستند تا بلکه این همگرایی باری از دوش ملت بردارد.
در نهایت، باید گفت که قدردانی از حضور مردم در راهپیمایی  ۲۲ بهمن، نه تنها یک وظیفه اجتماعی است، بلکه باید به عنوان یک فرصت برای شنیدن صدای مردم و توجه به نیازها و انتقادات آن‌ها تلقی شود. مسئولان باید این پیام را دریافت کنند و با جدیت بیشتری به حل مشکلات معیشتی و اجتماعی بپردازند. تنها در این صورت است که می‌توان امید داشت که این حضورها به نتایج مثبت و سازنده‌ای منجر شود و مسیر آینده کشور را روشن‌تر کند.