مدیریت نوش دارو...

چقدر درمورد گسترش بزه های خرد اعم از زورگیری و کیف زنی و سرقت گوشی طی سال های اخیر هشدار داده شده ولی دریغا که توجه کافی به این مسائل نمی شود. آن زمان که درمورد پیشگیری و استفاده ازتمام توان نیروی انتظامی در ایجاد امنیت شهری و برخورد با دزدان و زورگیران هشدارهای فراوانی دادیم و تاکید بر رها نکردن برخوردها با برهم زنندگان امنیت جامعه کردیم اساساً نیروی انتظامی را درگیر مسائل مختلفی می کردند ، که نتیجه آن بروز حوادثی همچون حادثه کوی دانشگاه و قتل جوان دانشجو توسط دو زورگیر و سارق بود.
امروز دربخش های مختلف خبری درمورد تشکیل کارگروه ویژه، شعبه رسیدگی اختصاصی، دستور ویژه رئیس جمهور و اقدامات عاجل از سوی وزارت علوم و نیروی انتظامی و پیگیری های قضایی و جنایی برای پیدا کردن مسببان این حادثه، شاهد گزارش های مختلفی بودیم. وزیرعلوم از نامه های مکرر به نیروی انتظامی و شهرداری جهت ناامن بودن و تاریک بودن فضای محوطه پشتی کوی دانشگاه گفت و بیان داشت که فوراً کیوسک های نگهبانی در محل مستقر و اقدامات لازم برای تأمین نور محوطه انجام شده است و... اما آیا جوان دانشجو زنده می شود و داغش از دل والدینش زدوده خواهد شد؟!.
چرا باید همواره شاهد وقوع حادثه و بروز هزینه های جانی و مالی و اجتماعی در سطح فردی و عمومی باشیم، و بعد به فکر درمان و پیشگیری از تکرار بیفتیم. چرا برخی ازمدیریت امور ما باید همواره نوش دارو بعد از مرگ سهراب باشد؟!.
سئوال اینجاست که با گذاشتن کیوسک نگهبانی و روشنایی محوطه تاریک دانشگاه، آیا دیگر خبری از زورگیری و سرقت های این چنینی نخواهد بود؟!. ضمن پیشگیری باید ریشه اصلی این مسائل همچون فقر، بیکاری، اعتیاد و... را مورد توجه قرار دهیم.