چالشی جدی در نظام آموزشی

ضرب و شتم و شکنجه دانش‌آموزان یکی از مسائل حاد و نگران‌کننده‌ای است که در نظام آموزشی کشور ما به چشم می‌خورد.
این پدیده نه تنها به سلامت روانی و جسمی دانش‌آموزان آسیب می‌زند، بلکه می‌تواند بر روی روند یادگیری و پیشرفت تحصیلی آنها تأثیرات منفی بگذارد.
در دنیای امروز که آموزش و پرورش باید بر پایه احترام به حقوق کودک و ایجاد محیطی امن و آرام بنا شود، مشاهده چنین رفتارهایی در مدارس نشان‌دهنده وجود مشکلات عمیق‌تری در نظام گزینش و صلاحیت معلمان است.
سئوالی که مطرح می‌شود این است که ملاک‌های تشخیص صلاحیت معلمان چیست؟ آیا تنها داشتن مدرک تحصیلی کافی است یا باید ویژگی‌های اخلاقی و رفتاری نیز مدنظر قرار گیرد؟ متأسفانه، در بسیاری از موارد، فرآیند گزینش معلمان به صورت سطحی انجام می‌شود و معیارهای لازم برای سنجش توانایی‌های اجتماعی و عاطفی آنها نادیده گرفته می‌شود.
معلمانی که نتوانند با دانش‌آموزان خود ارتباط مؤثری برقرار کنند، احتمالاً به سمت رفتارهای خشن و نامناسب سوق پیدا خواهند کرد.
وضعیت و کیفیت آموزشی در بعضی از مدارس ما نیز نیاز به بررسی جدی دارد. در حالی که انتظار می‌رود مدارس محیط‌هایی امن و آرام برای یادگیری باشند، بسیاری از دانش‌آموزان با ترس از تنبیه و ضرب و شتم به کلاس‌های درس می‌روند.
این وضعیت نه تنها بر روی روحیه دانش‌آموزان تأثیر منفی می‌گذارد، بلکه باعث کاهش انگیزه آنها بــــرای یادگیــــری و مشارکت در فعالیت‌های آموزشی می‌شود.
وزارت آموزش و پرورش باید اقداماتی جدی برای ایجاد آرامش و امنیت در مدارس انجام دهد.
این اقدامات می‌تواند شامل بازنگری در فرآیند گزینش معلمان، برگزاری دوره‌های آموزشی برای ارتقاء مهارت‌های ارتباطی و رفتاری معلمان، و همچنین ایجاد سیستم‌های نظارتی مؤثر باشد.
در نظام تربیت معلم سابق، استادان خبره روانشناسی، علاوه بر تدریس چند درس روانشناسی، نحوه انجام تست‌های روانشناسی را به دانشجو معلمان تدریس می‌کردند و در عین حال سلامت روانی دانشجو معلمان به صورت مستقیم و غیرمستقیم توسط آنها بررسی و ثبت می‌شد.
علاوه بر این کل شایستگی های یک فرد برای معلمی که سلامت روان هم جزئی از آن بود توسط همه استادان بررسی و نظرات آنها در تعیین امتیازات دانشجو معلمان لحاظ می شد.