ناترازی انرژی و بی‌توجهی ادارات دولتی

بخش اعظم ناترازی انرژی در کشور به خود دولت و ادارات دولتی بازمی‌گردد. در شرایط بحرانی برق، متأسفانه مشاهده می‌شود که بعضی از ادارات هیچ درکی از وضعیت موجود ندارند و همچنان سیستم های سرمایشی باحداکثر ظرفیت کار می‌کنند. این موضوع نه تنها نشان‌دهنده بی‌توجهی به نیازهای واقعی جامعه است، بلکه به نوعی نماد عدم مدیریت صحیح منابع نیز محسوب می‌شود.
در بسیاری از موارد، یک سیستم خنک‌کننده برای تنها یک نفر کار می‌کند که این خود مصداق بارز اسراف در مصرف انرژی است. همچنین، ادارات به اخطاریه‌های برق که برای کاهش مصرف انرژی صادر می‌شود، توجهی ندارند. وقتی برق آنها قطع می‌شود، به جای رعایت دستورالعمل‌ها و کاهش مصرف، با نامه‌نگاری و پیگیری‌های متعدد سعی در وصل مجدد برق خود دارند، در حالی که این اقدام نه تنها به نفع خودشان نیست، بلکه به مشکلات عمومی نیز دامن می‌زند.
این رفتارها نشان‌دهنده این است که دولت باید توجه جدی‌تری به اجرای دستورالعمل‌های سراسری در ساختار خود و دیگر قوا داشته باشد. اگر دولت نتواند در داخل خود الگویی از مدیریت مصرف انرژی ارائه دهد، چگونه می‌تواند از مردم انتظار داشته باشد که در شرایط بحرانی همکاری کنند؟
در نهایت، ضروری است که ادارات دولتی به جای اتکای صرف به منابع انرژی، بهینه‌سازی مصرف را سرلوحه کار خود قرار دهند. تنها با تغییر نگرش و رفتار درون‌سازمانی است که می‌توانیم به حل معضلات جدی مانند ناترازی انرژی امیدوار باشیم.