كودكان؛ بيماري‌هاي التهابي و كروناويروس

در نخستين هفته‌هاي پاندمي كروناويروس، تقريبا تمام نهادهاي بهداشتي در تمام كشورها، به مردم اطمينان دادند كه كودكان اگرچه ممكن است ناقل اين ويروس باشند، اما به آن مبتلا نمي‌شوند؛ دلايل مختلفي در اين مورد ذكر شد از جمله واكسينه شدن كودكان، تفاوت در كاركرد سيستم ايمني بدن آنان با كاركرد سيستم ايمني بدن بزرگسالان و ... اما دليل اين مسئله هرچه كه بود، حداقل خيال خانواده‌ها، از بابت عدم ابتلاي فرزندان‌شان به اين ويروس راحت بود.
اما با گذشت زمان و جهش‌هاي مختلفي كه در اين ويروس هوشمند اتفاق افتاد، اكنون گزارش‌هايي نه فقط در مورد ابتلاي كودكان كه حتي از ابتلاي نوزادان به اين ويروس به گوش مي‌رسد و همين مسئله موجب تعطيلي مهدكودك‌ها و مدارس شد.
اما مشكل اساسي اين است كه ابتلاي كودكان به كروناويروس، شكلي كاملا متفاوت از ابتلاي بزرگسالان دارد، هم در علايم و ظهورات جسمي و طبعا هم در نحوه مداوا. با اين‌كه برخي از متخصصان معتقدند بيماري كاوازاكي از قبل وجود داشت و ربطي به كرونا ندارد، اما شيوع آن اخيرا اغلب در كودكاني با زمينه‌هاي كرونايي ديده مي‌شود.
كودكاني به بيماري كاوازاكي مبتلا مي‌شوند كه يا ناقل كروناويروس هستند يا به كوويد19 مبتلا شده‌اند، اما از آن‌جا كه هيچ علامتي نداشته‌اند، براي درمان مراجعه نكرده ولي آنتي‌ويروس اين بيماري را در بدن خود دارند.
متاسفانه اغلب كودكاني كه اخيرا به اين بيماري مبتلا مي‌شوند، معمولا به درمان‌هاي مرتبط با بيماري كاوازاكي، پاسخ نداده و جان خود را از دست مي‌دهند، چرا كه این بیماری با درگيركردن رگ‌های خونی باعث تورم دست و پا، قرمزی چشم‌ها و لب‌ها و تب در کودکان می‌شود. یکی دیگر از عوارض کاوازاکی تاثیر بر روی رگ‌های قلبی، افزایش احتمال لختگی خون و هم‌چنین آسیب به قلب است.
اين بيماري مانند كروناويروس، شيوعي گسترده و غيرقابل كنترل دارد و اكنون كودكان كشورهاي فرانسه، انگليس، ايتاليا و اسپانيا را نيز درگير كرده است.
كاوازاكي خود را با علايمي چون : تب، راش پوستی، کنژکتیویت (قرمزی چشم)، انانتم(قرمزی گلو و دهان)، اِدِم-ورم- دست‌ها و پاها وبزرگی غدد لنفی گردنی و التهاب هاي عفوني نشان مي‌دهد.
در حال حاضر پزشكان براي درمان اين بيماري از روش‌هاي مختلفي استفاده مي‌كنند، مثل روش درمان بيماري كاوازاكي قبل از شيوع كروناويروس؛ اما به دليل ناقل بودن يا ابتلاي اين كودكان به كوويد19، درمان‎هاي معمول در مورد آنان كمتر پاسخ داده است.
درمان بيماري كاوازاكي، پيش از شيوع كرونا شامل تزريق ایمونوگلوبولین داخل وریدی تک دوز و با دوزبالا و آسپرین بود. این درمان التهاب را کاهش داده و به طور چشمگیری علایم حاد را بهبود می‌بخشيد. دوز بالای ایمونوگلوبرلین داخل وریدی بخش ضروری درمان بود و مي‌توانست عوارض قلبی را در درصد بالایی از بیماران کاهش دهد، اگرچه این درمان هنوز هم گران است اما يكي از درمان‌هاي بسيار موثربود كه اينك در مورد كودكان مبتلا چندان پاسخگو نيست. در اين بیماران با عوامل خطرات خاص، کورتیکواستروئیدها به‌طورهمزمان استفاده مي‌شد كه عوارض خاص خود را داشت. اكنون اما بايد منتظر نتيجه پژوهش‌هاي متخصصان در اين عرصه تا رسيدن به يك درمان موثر بود.