میزبانی در آسیا با پارو و زمین های باتلاقی!

وضعیت امکانات سخت افزاری فوتبال ایران به گونه ای است که برگزاری باکیفیت رقابت های داخلی با مشکلات عدیده ای مواجه شده؛ موید این گزاره دیدار اخیر نساجی و پرسپولیس در قائم شهر و در زمینی باتلاقی و پر از آب بود که سطح کیفی بازی را دچار اختلال و مشکل کرد.
 اگر چه برای فوتبال دوستان ایرانی دیدن این تصاویر مسئله جدیدی نیست و سالیان متمادی است که همگان به این وضعیت عادت کرده و با آن خو گرفته اند اما نکته قابل توجه بلندپروازی های فدراسیون فوتبال است که با داشته ها و ظرفیت های فعلی برای میزبانی مهم ترین رقابت فوتبال قاره کهن، یعنی جام ملت های آسیا خیز برداشته است.
فدراسیون ایران در حالی درخواست خود برای میزبانی مسابقات سال 2027 را ارائه داده که هنوز از تدارک ساده ترین امکانات برای مسابقات داخلی هم عاجز است و دیدیم که چگونه زمین پر از آب قائمشهر با تی و پارو قبل از بازی پاکسازی شد.
اگر چه شاهد هیاهوهای رسانه ای، ساختن فیلم های تبلیغاتی و مانور روی چند ورزشگاه استاندارد برای جلب نظر کنفدراسیون فوتبال آسیا هستیم اما باید با واقع بینی به جایگاه و پتانسیل خود نگاه کرد و اینگونه حیثیت فوتبال ایران را بازیچه اهداف شخصی قرار  نداد.
 ایران در حالی قطر و عربستان را رقبای اصلی خود برای میزبانی 2027 می بیند که عملا هیچ حرفی از لحاظ سخت افزاری مقابل این کشورها ندارد و مشخص نیست که AFC باید با چه منطقی ایران را برای مهم ترین مسابقات فوتبال قاره آسیا انتخاب
کند.
ورزشگاه‌های ایران از استانداردهای روز دنیا فاصله زیادی دارند و طبیعی است که هیچ مسئولی در کنفدراسیون فوتبال آسیا نمی‌پذیرد از میان قطر و عربستان میزبانی را به ایران بدهد که هنوز توانایی حفظ یک زمین چمن ساده برای برگزاری یک دیدار لیگ داخلی را ندارد.
علاوه بر این و فارغ از مسائل سخت افزاری و امکانات، عوامل مهم دیگری در اعطای میزبانی این رقابت ها ایفای نقش می کنند که فوتبال ایران از داشتن آنها محروم است. داشتن لابی های موثر و نفوذ بر مقامات AFC و همچنین پتانسیل عظیم مالی برای به دست آوردن میزبانی، فاکتورهایی هستند که ما همواره از فقدان آنها در بزنگاه های مختلف رنج برده ایم.
 فشار AFC بر ایران و سلب میزبانی لیگ قهرمانان آسیا به خاطر لابی های عربستان نشان داد که فوتبال ایران فاقد تاثیر گذاری لازم است و به راحتی مغلوب قدرت و ثروت دیگر کشورها قرار می گیرد. بنابراین بهتر است به جای اینگونه رویا پردازی ها که حیثیت ایران را بر باد می دهد برنامه ریزی بلندمدتی برای ارتقای تجهیزات و امکانات سخت افزاری و همچنین کسب کرسی های تاثیر گذار در آسیا داشته باشیم تا شاید در آینده بتوانیم به جنگ فوتبالی کشورهای دیگر منطقه در این حوزه برویم.