تجویز سکوت در استقلال معجزه می‌کند؟

مدیران باشگاه استقلال تمامی بازیکنان این تیم را تا دربی تهران ممنوع‌المصاحبه کردند. البته اگر از اینها بپرسی طبق معمول می‌گویند: «داربی هم مثل همه بازی‌ها فقط 3 امتیاز دارد» اما در عمل نشان می‌دهند بازی با حریف سنتی مبدأ و مقصد بسیاری از تصمیمات است. حالا به این کاری نداریم؛ اما پرسش اینجاست که انصافا تجویز سکوت در این سال‌ها چقدر به استقلال کمک کرده است؟ در همین 5 سالی که وضع پرسپولیس بهتر از استقلال بوده، در اردوگاه آبی‌ها مدام قوانین سختگیرانه در تعامل با خبرنگاران و رسانه‌ها وضع شده، اما در عوض بسیار به ندرت پیش آمده که قرمزها به زور بازیکنان‌شان را ممنوع‌المصاحبه کرده باشند. برانکو حرف می‌زد، کالدرون حرف می‌زد، گل‌محمدی حرف می‌زند، کریم باقری، جلال حسینی، کمال، سیامک، عبدی و... جدا شده‌هایی مثل ترابی، شجاع، علیپور همه در پرسپولیس مصاحبه کردند و جام گرفتند، اما انواع قوانین
محدود کننده در استقلال اجرا شد و نتیجه چندانی نداشت. ما هم قبول داریم که بازیکن باید تمرکزش را روی مسایل فنی بگذارد، اما تعامل با رسانه‌ها بخشی از کار حرفه‌ای فوتبالیست‌ها در سراسر جهان است. مگر مسی و رونالدو در همین هفته گذشته 2 مصاحبه جالب انجام ندادند؟ بهتر است به بازیکنان چطور حرف زدن آموزش داده شود، نه اینکه لب و دهان آنها را بدوزند و بعد انتظار داشته باشند با همین حربه قرون‌وسطایی تیم نتیجه بگیرد.