شالیزارها در تصرف زباله‌ها!

یادداشت

مدتی است یکی از مهم‌ترین مشکلات استان‌های مازندران و گیلان نحوه دپوی زباله است؛ دفع و دفن زباله در این دو استان، متاسفانه علاوه بر جنگل، دریا، سواحل و نیز زمین‌های کشاورزی را تهدید می‌کند. شیرابه این زباله‌ها با ورود به رودخانه ‌ها و در نهایت رسیدن به دریای خزر، موجب آلودگی‌های زیست محیطی فراوانی می‌شود.



مدتی است یکی از مهم‌ترین مشکلات استان‌های مازندران و گیلان نحوه دپوی زباله است؛ دفع و دفن زباله در این دو استان، متاسفانه علاوه بر جنگل، دریا، سواحل و نیز زمین‌های کشاورزی را تهدید می‌کند. شیرابه این زباله‌ها با ورود به رودخانه ‌ها و در نهایت رسیدن به دریای خزر، موجب آلودگی‌های زیست محیطی فراوانی می‌شود.
آب رودخانه‌هایی که چنین مواد آلاینده‌ای در خود دارند، در زمین‌های کشاورزی استفاده شده و موجب آلوده شدن محصولات و آسیب‌رساندن به مصرف‌کنندگان می‌شود. در دریا هم طبعا ماهی‌ها یا از بین می‌روند، یا به نحوی آلوده می‌شوند که استفاده غذایی از آن‌ها موجب بیماری‌های خاصی می‌شود.
اما نکته تاثر برانگیز دیگری که به تمام مشکلات قبلی افزوده شده این است که زباله‌ها تا حد و مرزهای مزارع شالیکاری نفوذ کرده‌اند.
معضل زباله‌های پلاستیکی، پدیده‌ای جهانی است و اغلب کشورها درگیر این مشکل هستند. اما حالا این معضل پای خود را به نشاء برنج در مازندارن باز کرده است. چرا که مسئله جداسازی و بازیافت چنین زباله‌هایی هنوز آنچنان که باید از سوی برخی مسئولان ذیربط مورد توجه قرار نمی‌گیرد.
به گفته کارشناسان مختلف، میکروپلاستیک‌های حاصل از زباله‌های پلاستیکی، از طریق آب و موادغذایی وارد سیستم گردش خون انسان شده و موجب بیماری می‌شود.  
رئیس سازمان حفاظت محیط زیست می‌گوید: «دولت در لایحه بودجه یک میلیارد و سیصد میلیون دلار از محل صندوق ذخیره ارزی برای حل مشکل پسماندها با اولویت شهرهای شمالی اختصاص داده بود، مجلس این بودجه را به فصل دیگری انتقال داده است.»
مدیر کل دفتر بررسی آلودگی‌های دریایی سازمان حفاظت محیط زیست، هم می‌گوید استان‌های ساحلی ۱۷ میلیون جمعیت دارند و نرخ تولید پسماند با احتساب گردشگران حدود ۱۷ هزار و ۵۰۰ تن در روز است و این در حالیست که دفن زباله در مناطق شمالی کشور اصولی نیست و زباله و شیرابه‌های آن به دریای خزر سرازیر می‌شود.
به گفته یک کارشناس محیط زیست یکی از بزرگ‌ترین مشکلات استان‌های شمالی نداشتن زمین برای مراکز دفن زباله است:«استان‌های شمالی به واسطه بالا بودن آب‌های سطحی و نداشتن تکنولوژی مناسب مراکز دفن زباله ندارند. یک سری گودال‌هایی هست که زباله را پرتاب می‌کنند. رانندگان شهرداری و بهداری هر کجا که نزدیک است زباله‌ها را رها می‌کنند. مسافرین شمال که بیشترین آن از تهران به شهرهای شمالی می‌آیند هم زباله‌های خود را پراکنده می‌کنند و دیگر دراستان‌های شمالی جای تمیز و خالی از زباله نداریم.»
چنین است که برنج کاران با مشکل نفوذ زباله به شالیزارهای خود مواجه‌اند؛ مشکلی که انتظار می‌رود با توجه به اهمیت برنج به‌عنوان یک محصول استراتژیک به زودی مورد توجه مسئولان ذیربط قرار گرفته و تدابیر جدی برای حل آن اندیشیده شود.