چرا بهره‌وری اقتصادی کشور دچار رکود شده است؟

یکی از مهم‎ترین مسائلی که مدت‎هاست ذهن و زندگی مردم را درگیر خود کرده و موجب شده کارشناسان مختلفی در پی یافتن پاسخی برای آن باشند، این نکته مهم است که چرا نه تنها در بهره‌وری اقتصادی کشور رشدی دیده نمی‌شود که حتی مدتی است این بهره‌وری سیر نزولی در پیش گرفته و دچار رکود شده است. 
پاسخی که برخی کارشناسان به این پرسش می‌دهند ارتباط مستقیم دارد با برداشت و تعریف درست از سرمایه و ثروت. ثروت در جامعه و
تفکر عامه، همان انباشت نقدینگی است و نهایتا جابه‌جایی آن در بین نقاط مختلفی مانند سکه طلا، ارز، مسکن، بورس و یا خودرو... این نوع ثروت و انباشتگی نقدینگی، نه تنها مولد و زایا نیست که اغلب موجب افزایش گرانی، رکود و رکود تورمی هم می‌شود. انباشت ثروت به این شکل یکی از مهم‌ترین ضربه‌هایی است که می‌تواند بر پیکر اقتصاد وارد شوده و مانع مولد بودن آن گردد. در این میان البته نباید نقش مهم بانک‌ها را از نظر دور داشت که با پرداخت سودهای کلان به ثروت‌های سپرده شده، بر این معضل دامن می‌زنند. 
اما سرمایه که طبعا برآمده از ثروت است، نقش موثر و سازنده‌ای در اقتصاد یک جامعه ایفا می‌کند، ثروتی که صرف سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف مولد شود، نهایتا به رشد بهره‌وری، ایجاد شغل و افزایش تولید داخلی می‌انجامد. اما نکته فراموش شده در سرمایه‌گذاری، امر مهم 
«تضمین و چشم‌انداز روشن» است، درست است که به جریان انداختن سرمایه موجبات رشد بهره‌وری و تولید و شغل را به همراه دارد، اما سرمایه برای ادامه این روند، خود نیز نیازمند رشد است؛ این رشد متقابل است که نتیجه وافی به مقصود در اقتصاد کشور را به همراه دارد. به همان اندازه که ثروت یک مفهوم ایستا است، سرمایه بار معنای پرتحرک و وِکتور دارد و بانک‌ها، می‌توانند با ارائه تسهیلات محرک و نه بازدارنده‌ی فعلی –مانند دریافت سود بسیار، درخواست انواع ضامن و چک و سفته و ...- و دادن وام به کارآفرینان، ثروت انباشته و ایستا را به سرمایه محرک یا وِکتور تبدیل کنند؛ در چنین شرایطی است که یک جامعه، می‌تواند به افزایش بهره‌وری و رشد اقتصادی و در نتیجه افزایش سرمایه‌گذاری امیدوار باشد.