بیماری‌های روان‌تنی را جدی بگیریم

با دو واژه «روان» و «تن»، دردهای اختلال روان‎تنی به علائم فیزیکی واقعی گفته می‎شوند که با ذهن ایجاد می‎شوند. برخلاف خودبیمارانگاری که بیمار مبتلا به آن دچار ترس مزمن از بیماری است و تصور می‎کند دردهای جزئی نشانه‎ای از یک بیماری سخت هستند، افرادی که دچار دردهای روان‎تنی هستند، اغلب دچار دردهای جسمی واقعی و ناتوان کننده می‎شوند..
اصطلاح رایج دردهای روانی-جسمانی، در واقع دردهای روان تنی یا سایکوسوماتیک می‌باشد. دردهای روان‌تنی دردهایی هستند که منشا روانی دارند به‌عبارتی دردهایی که به‌وسیله تنش‌ها و فشارهای روانی سرکوب شده ایجاد می‌شوند که به‌صورت جسمانی خود را نشان می‌دهند. دردهای روان‌تنی دردهایی هستند که بوسیله دارودرمانی بهبود پیدا نکرده‌اند. این دردها هیچ‌گونه منشا جسمانی ندارند. بنابراین بسیاری از دردها یا مشکلات جسمانی که توسط روش‌های پزشکی درمان نشده‌اند را می‌توان دردهای روان‌تنی نامید. مانند دردها و یا مشکلات سردردهای تنشی، میگرن، 
گردن درد، حتی بسیاری از اوقات فشار خون یا دیابت، تهوع و استفراغ، ورم مزمن روده بزرگ، آسم، جوش و آکنه، واکنش‌های آلرژیک، اختلالات پوستی مانند کهیر، جوش‌ها و پسوریازیس (یک نوع بیماری پوستی) افزایش یا کاهش ترشح غدد داخلی مانند کم‌کاری یا پرکاری تیروئید، چاقی، بیماری عروق کرونر قلب و بی‌نظمی ضربان قلب. 
در این نوع بیماری‌ها درمان‌های پزشکی همراه با درمان‌های روان‌پزشکی و روان درمانی کمک بیشتری در کنترل بیماری به فرد می‌کند در حالی‌که داروهای پزشکی ممکن است در درمان یا کنترل این بیماران کارایی لازم را نداشته باشند. به‌عنوان مثال با وجود مصرف داروهای کاهنده قند خون هم‌چنان قند خون بالاست یا با وجود مصرف داروهای کاهنده پر فشاری خون، هنوز فشار خون به سطح قابل قبولی نرسیده است.
 روان‌پزشکان بر حسب نوع مشکل بیمار، داروهای مناسب را تجویز می‌کنند تا با به تعادل رساندن مواد شیمیایی مغز، عملکرد بخش‌هایی از بدن را بهبود بخشند. هم‌چنین رویکردهای متفاوت روان درمانی نیز می‌تواند به بهبود بیماران کمک شایانی کند. به‌رغم درد و آلامی که بیماران مبتلا به اختلالات روان‌تنی تجربه می‌کنند، بسیاری از این بیماران با استفاده از درمان‌های مناسب پزشکی، روان‌پزشکی و روان‌شناختی می‌توانند بهبود یافته و زندگی راحت‌تری را تجربه کنند.