ساختار غیر حرفه ای باشگاه ها و تبعات آن برای فوتبال ایران

اتفاقی که برای پرسپولیس در کشاکش رقابت های لیگ قهرمانان آسیا رخ داد، نشان داد که ساختار باشگاه های فوتبال ایران تا چه اندازه غیر حرفه ای است.

اتفاقی که برای پرسپولیس در کشاکش رقابت های لیگ قهرمانان آسیا رخ داد، نشان داد که ساختار باشگاه های فوتبال ایران تا چه اندازه غیر حرفه ای است.
تبعات پست اینستاگرامی صفحه رسمی باشگاه پرسپولیس گریبانگیر سرخپوشان شده و با وجود عذرخواهی رسمی مسئولان این باشگاه، پرونده شکایت جدیدی علیه پرسپولیس باز شده است؛ آن هم در کشاکش رقابت های مهمی چون لیگ قهرمانان آسیا در هند که پرسپولیس با امید و انگیزه خاصی برای موفقیت دوباره در آن حاضر شده است.
فارغ از تبعاتی که این پست تحریک آمیز و رفتارهایی از این دست - اشاره به فتح هند توسط لشکر ایران و تحقیر آنها در زمان نادرشاه - برای پرسپولیس خواهد داشت، یک نکته کاملا عیان و آشکار شد و آن هم ساختار غیر حرفه ای اکثر باشگاه های فوتبال ایران و فعالیت عناصر و نیروهای غیر زبده در این حوزه است.
 فوتبال ایران به دلیل ارتزاق از منابع مالی دولتی و عدم پاسخگویی متولیان و مدیران، با بحران نیروی متخصص روبروست. زیرا اکثر افرادی که در باشگاه ها صاحب منصب و مسئولیت می شوند، با رابطه و استفاده از رانت این فضا را تجربه می کنند و متخصصین جایی برای فعالیت در فوتبال ندارند. یک متخصص رسانه قطعا به این امر آگاهی دارد که در عصر ارتباطات و حاکمیت رسانه ها، انتشار پست سیاسی و 
تحریک آمیز علیه یک کشور دیگر، امری نیست که از چشم ها دور بماند و بنابراین اقداماتی از این قبیل هزینه های سنگینی چون محرومیت را بر یک باشگاه تحمیل می کند اما یک عنصر نامتخصص که تنها به فکر جذب بدنه هواداران متعصب و افراطی است و به هدفی جز کسب لایک و مخاطب فکر نمی کند، نمی داند که این رفتارها چه پیامدهایی را به دنبال دارد. 
واضح است، مسائلی قبیل این برای اولین و آخرین بار نیست که رخ می دهد و در آینده هم باید منتظر وقایع مشابهی باشیم اما اگر بخواهیم جلوی این رفتارهای نابخردانه و غیر حرفه ای گرفته شود، باید تحولات عظیمی در ساختار باشگاه ها ایجاد شود. یعنی هم جذب نیروی متخصص و هم بازگرداندن قدرت حکمرانی به خود باشگاه ها. در همین ماجرای اخیر باشگاه پرسپولیس، آشکار شد که صفحه رسمی باشگاه در شبکه های اجتماعی به دلیل مسائل تبلیغاتی و کسب درآمد در اختیار کارگزار باشگاه قرار گرفته و اتفاقی که نباید، رخ داد؛ یعنی یک حاکمیت دوگانه در چنین باشگاه پرطرفدار و بزرگی. بنابراین باید حکمرانی یک دستی را در باشگاه ها شاهد باشیم تا این تعارض ها و مشکلات دیده نشود. اگر نیازهای مالی پرسپولیس مطرح نبود، هیچ گاه رسانه رسمی باشگاه در اختیار صاحبان سرمایه و کارگزار قرار نمی گرفت که این چنین حیثیت و آبروی فوتبال ایران بازیچه قرار گیرد.
 بنابراین برای پایان دادن به این وضعیت باید در وهله اول باشگاه ها از ید دولت خارج شوند تا به سمت استقلال مالی حرکت کنند و سپس راه برای حضور نیروهای کاربلد و متخصص فراهم 
گردد.