چرا شهروندان ما تحرک کافی ندارند؟

چرایی کم‌تحرکی شهروندان کشور، دلایل متعددی دارد؛ از جمله نداشتن فضای امن کافی در شهر برای تحرک- امن از نظر مبلمان شهری برای تحرک‌های ورزشی- گران‌بودن باشگاه‌های ورزشی، عدم تطابق ساعت‌های کاری شهروندان با ساعات کاری باشگاه‌ها و در نهایت در طی ۱۵ ماه اخیر، شیوع کروناویروس!


چرایی کم‌تحرکی شهروندان کشور، دلایل متعددی دارد؛ از جمله نداشتن فضای امن کافی در شهر برای تحرک- امن از نظر مبلمان شهری برای تحرک‌های  ورزشی- گران‌بودن باشگاه‌های ورزشی، عدم تطابق ساعت‌های کاری شهروندان با ساعات کاری باشگاه‌ها و در نهایت در طی  15 ماه اخیر، شیوع کروناویروس!
پاندمی این بیماری، موجب شده است بسیاری از باشگاه‌ها و مکان‌های ورزشی، استخرها،پارک‌ها و... تعطیل شوند، به این ترتیب آن عده‌ای هم که از این امکانات استفاده می‌کردند، فعلا منتظرند تاسرنوشت کرونا مشخص شود. البته برخی‌که تعدادشان بسیارکم است، نقاط خلوت و امن شهر و یا بیرون از شهر، پیاده‌روی می‌کنند و یا می‌دوند و دوچرخه‌سورای می‌کنند. اما این تعداد، به حدی نیست که بتوان در مورد آن گفت‌وگو کرد. به همین دلیل است که شاید مدیرکل دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت گفته است:«نیمی از افراد جامعه، تحرک ندارند.»  طبعا وقتی با چنین آمار گسترده‌ای مواجه هستیم، نمی‌توانیم عوامل اجتماعی تاثیرگذار را نادیده گرفته و به آن‌ها اشاره نکنیم؛ حداقل در دوران 15 ماهه پاندمی، این شیوع بیماری بوده که نیمی از جمعیت کشور را غیرفعال کرده و موجب افزایش چاقی در میان آنان و بروز بیماری‌های زمینه‌ای غیرواگیر در جمعیت بین 30 تا 70 سال شده است. البته در این زمینه، باید به نوع تغذیه شهروندان و تغییر الگوی آن نیز توجه کرد، ورزش به هرشکلی، نوع خاصی از تغذیه را طلب می‌کند و معمولا همراه ورزش باید رژیم‌های غذایی خاصی رعایت شود که طبعا این امر با توجه به شرایط اقتصادی فعلی مردم، چندان میسر نیست؛ هم‌چنان که مدیرکل دفتر بهبود تغذیه جامعه وزارت بهداشت هم به این مسئله بسیار مهم اشاره کرده:«کمبود ریزمغذی‌ها تا 30 درصد بهره‌وری کارمندان را کاهش می‌دهد،حداقل 50 درصد جامعه تحرک کافی ندارند که 47 درصد این آمار را آقایان و 64 درصد را بانوان تشکیل می‌دهند.»
به این ترتیب، دو دلیل عمده الگوی «غذایی نامناسب» و
«تحرک ناکافی» دو علت اصلی مرگ ومیرهای ناشی از بیماری‌های غیرواگیر در کشور هستند؛ که بر اساس مستنداتی که در دنیا وجود دارد، با تغذیه مناسب می‌توان از ابتلا به این بیماری‌ها پیشگیری کرد. اما آیا نسخه «مستندات موجود در دنیا» را می‌توان با توجه به شرایط خاص اقتصادی جامعه ما، برای شهروندان ما تجویز کرد؟ و این مستندات تا چه حد در میان مردم ما کارآیی و ضمانت اجرایی خواهند داشت؟