سردرگمی نیمکت تیم ملی و تبعات جبران ناپذیر آن

تیم ملی فوتبال ایران علی رغم مسیر دشواری که داشت توانست با کسب چهار برد متوالی به عنوان سرگروه به مرحله دوم  رقابت های انتخابی جام جهانی قطر صعود کند؛ آن هم در شرایطی که به بهانه های واهی حق میزبانی ایران سلب شد. این مهم در شرایطی به دست آمد که تیم ملی با سرمربی کم تجربه کروات خود به مصاف حریفان رفت و توانست عملکرد قابل قبولی را از خود بر جای بگذارد.
 اگر چه نباید از یاد برد که رقبای ایران تیم هایی چون هنگ کنگ، بحرین، کامبوج و عراق بودند و از لحاظ فنی به مراتب کیفیتی پایین تر از تیم کشورمان دارند و قطعا در مرحله بعد که رویارویی با کره جنوبی، استرالیا و عربستان اجتناب ناپذیر خواهد بود، ایران مسیر پیچیده تر و دشوارتری را برای موفقیت در پیش خواهد داشت. همین شرایط سخت در مرحله بعد باعث شده که زمزمه هایی برای تغییر سرمربی تیم ملی به گوش برسد. از کارلوس کی روش و گابریل کالدرون هم به‌ عنوان گزینه های جانشینی اسکوچیچ یاد شده و هر روز اخبار و گمانه زنی های مختلفی هم به گوش می رسد. اما نکته ای که در این میان مغفول مانده، زمانی است که به ضرر تیم ملی سپری  می شود.
شهریورماه مرحله دوم مسابقات آغاز می شود و در حالی که دیگر تیم های حاضر از ثبات فنی روی نیمکت خود برخوردار هستند، ایران هنوز در بلاتکلیفی به سر می برد و مشخص نیست آیا اسکوچیچ ماندنی است یا قرار است تغییر و تحولاتی روی نیمکت ایران رخ دهد. اتخاذ این تصمیم هم منوط به تشکیل جلسات هیئت رئیسه فدراسیون شده و هنوز کادر مدیریتی فدراسیون به جمع بندی مناسبی نرسیده است. این همان مسئله ای است که به تیم ملی و پروژه صعود به جام جهانی آسیب خواهد زد و باید هر چه زودتر تصمیم قاطعی برای نیمکت تیم ملی گرفته شود. اگر عملکرد اسکوچیچ قابل قبول است، به جای از دست دادن زمان، هیئت رئیسه حمایت قاطع خود از این مربی کروات را اعلام کند تا او با اطمینان خاطر نسبت به برنامه ریزی و تشکیل اردوهای تدارکاتی اقدام کند. اگر هم که بنا به تغییرات است، هر چه زودتر این کار انجام شود تا سرمربی جدید فرصت بیشتری برای پیاده سازی ایده های فنی خود داشته باشد. این تزلزل در تصمیم گیری تنها به تیم ملی کشورمان آسیب وارد می کند و هدر رفت زمان، فرصت حضور در بزرگترین رقابت فوتبالی جهان را از ایران خواهد گرفت. حضور ایران در جام جهانی از هر نظر به نفع فوتبال ماست؛ چه به لحاظ وجهه بین المللی و چه از نظر آورده های مالی و کسب درآمد. بنابراین منافع ملی ایجاب می کند که بهترین تصمیمات و تدارکات برای تیم ملی گرفته و فراهم شود.
 یک نکته ای را هم باید در نظر گرفت که اگر فدراسیون تصمیم به برکناری اسکوچیچ و حضور مربی دیگری بگیرد، از کدام منابع مالی هزینه های استخدام سرمربی جدید را پرداخت خواهد کرد؟ آن هم در شرایطی که بدهی 200 میلیاردی ویلموتس و دستیارانش نفس فوتبال ایران گرفته است. دو ماه دیگر رقابت های مرحله دوم آغاز می شود و باید هر چه زودتر فدراسیون فوتبال و کادر مدیریتی آن به جمع بندی مناسبی برای تعیین تکلیف نیمکت تیم ملی و ثبات آن برسند.