تکلیفمان با خودمان روشن نیست

بعضی اوقات باید قدری انصاف داشت و صرفاً برای خالی کردن فشارمشکلات و یا عدم پیشبرد خواسته هایمان یک سیبل با نام "دولت" درست نکنیم و برای پیدا کردن مقصر تنها به سمت آن نشانه گیری نکنیم. چرا که در برخی مواقع و در بعضی موارد باید نگاهی به عملکرد خودمان داشته باشیم تا متوجه شویم حاصل عمل ما چه بوده که توقع انعکاس مثبت آن را از جامعه و یا دولت داریم.

تکلیفمان با خودمان روشن نیست

بعضی اوقات باید قدری انصاف داشت و صرفاً برای خالی کردن فشارمشکلات و یا عدم پیشبرد خواسته هایمان یک سیبل با نام "دولت" درست نکنیم و برای پیدا کردن مقصر تنها به سمت آن نشانه گیری نکنیم. چرا که در برخی مواقع و در بعضی موارد باید نگاهی به عملکرد خودمان داشته باشیم تا متوجه شویم حاصل عمل ما چه بوده که توقع انعکاس مثبت آن را از جامعه و یا دولت داریم.
درقضیه کرونا شکی نیست که مدیریت کند و بعضاً ناصحیح مسئولین مربوطه باعث عدم جلوگیری از سرعت زنجیره ابتلا و رسیدن ما به پیک هایی رسید که مشخص نیست تا چه حدی پیش رود و تا چه تعداد را به کام مرگ بکشاند. اما عملکرد ما در مبارزه با قطع زنجیره ابتلا چه بوده؟! آیا در دوران اعلام قرنطینه های عمومی در خانه ماندیم و یا جاده های شمال را پرترافیک کردیم؟!
آیا زمانی که کادردرمان مدام از ضرورت استفاده از ماسک را توصیه
می کردند ما از سر بی تفاوتی و یا گرما و کلافگی ماسک خود را درآوردیم یا خیر؟! آیا در گرانی دارو جزو آن دسته از افرادی بودیم که با توجیه نداری و یا سودجویی، با نسخه های ساختگی داروهای کرونا را می گرفتند و در بازار آزاد می فروختند؟!
درفضای مجازی با انتشار عکس ها و بازنشر تصاویر اجساد و قبرهای کنده شده در گورستان ها خود را حامی مردم و منتقد دولت نشان دادیم که چرا واکسن نمی خرید و هشتگ های واکسن واردکنید را داغ کردیم
(که البته در آن زمان واقعیت هم داشت)، اما پس از واردات واکسن در دوزهای بالا و سرعت گرفتن واکسیناسیون باز هم ساز مخالف می زنیم و با تجمع در مقابل وزارت کشور و وزارت بهداشت دست نوشته های
"نه به واکسیناسیون اجباری" را بالا می بریم!!.
 با کدام منطق و ادله می توان این حرکت را توجیه کرد. حتی نمی توان این حرکت را بر پایه آزادی بیان دانست. چرا که این حرکت حکایت آن مسافری است که می گوید آزادم محل استقرارم در کشتی را سوراخ کنم!.آیا آنها که با تجمع ضد واکسنی خود ذهن برخی دیگر مردم را دچار تشکیک و تردید برای تزریق واکسن کردند، می توانند مسئولیت مرگ افراد از بابت ابتلا به کرونا را به گردن بگیرند.
امروز ما بدون هیچ پرسشی نوزادان خود را در مراحل مختلف در برابر بیماری های خطرناک واکسینه می کنیم و حتی نمی دانیم که واکسنی که کودک در شش ماهگی یا هشت ماهگی تزریق می کند چیست. اما امروز با اینکه به عینه شاهد کشته شدن صدها نفر در روز هستیم و حتی شاهد از دست دادن عزیزان و اقوام نزدیک خود هستیم، باز راهی دیگر را انتخاب می کنیم.
این درحالی است که دنیا ماه ها پیش با این الگوی پیشگیری توانسته جلوی گسترش ویروس را بگیرد و بعضاً زندگی عادی مردم جامعه را فراهم سازد.
واقعا چه برما گذشته که این چنین شده ایم و ثبات و نگاه مشخصی بر امورات جاری خود و کشور و حکومتمان نداریم. اینکه دولت ها و مسئولان چه می کنند و عملکردشان چقدر با عقلانیت و مشکلات جامعه مطابقت دارد به جای خود، اما تکلیف ما با خودمان گویا مشخص نیست!.