بگویید اینترنت نیست خیالمان راحت شود

جز نوشتن کاری از دستمان بر نمی آید و هربار به این امید که صدای خواسته ها و انتقادات مردم باشیم تا به گوش مسئولان برسیم به موضوع اینترنت می پردازیم، اما گویا گوشی برای شنیدن و عزمی برای توجه نیست.

بگویید اینترنت نیست خیالمان راحت شود

 


جز نوشتن کاری از دستمان بر نمی آید و هربار به این امید که صدای خواسته ها و انتقادات مردم باشیم تا به گوش مسئولان برسیم به موضوع اینترنت می پردازیم، اما گویا گوشی برای شنیدن و عزمی برای توجه نیست.
درعصر ارتباطات که زندگی مردم با چشم بازکردن در هرصبح و چشم بستن در پایان شب با گوشی تلفن همراه و اینترنت عجین شده،واقعاً سخت و روانی کننده است که برای بازکردن یک سایت و ارسال یک فایل به دفعات این کار را انجام دهند و دقایقی را چشم به گوشی بدوزند تا اینترنت فعال شود.
بدتر از آن این است که پشت سیستم برای انجام کار نشسته باشی باشی و مدام چراغ مودم اینترنت قطع و وصل شود و نتوانی کاری از پیش ببری . واقعاً این چه مدل خدمت رسانی است، نه اخلاقی است و نه حرفه ای. تکلیف مردم را روشن کنید اگر قرار است اینترنت با این وضعیت ارائه شود که روان جامعه را برهم بزند، بهتر است آن را قطع کنید و بگویید تا فلان زمان اینترنت نخواهیم داشت و یا اصلا دیگر امیدی به افزایش سرعت نداشته باشید و وضع همینی است که هست!
تا مردم تکلیفشان را بدانند و خیالشان راحت شود که دیگر اینترنتی درکار نیست و بی جهت حرص نخورند و مسئولان هم منت سرمان نگذارند که اینترنت ما صدها برابر از افغانستان بهتر و سریع تر است!