امر ازدواج را به حاشیه نکشیم

از دیرباز فرهنگ و ادب ایرانی سرآمد حکمت اندوزان پندورزان بوده است.
یکی از زیباترین و حکمت آمیزترین این عبارات اخلاقی بیان این مطلب است که "هرسخن جایی و هرنکته مکانی دارد". واقعاً اگر این موضوع را
مد نظر قراردهیم بسیاری از حاشیه سازی ها و هزینه آفرینی های در ابعاد فردی و اجتماعی برای خود ودیگران را کاهش خواهیم داد.
اخیراً معاون امور زنان رئیس جمهوری با حضور درجمع یکی از مدارس ابتدایی دختران و درجمع روزه اولی هایی که حداکثر 9 سال دارند، سخنرانی نموده و محور صحبت های خود را برای این دختربچه ها را "ازدواج" قرار داده به آنها گفته "از حالا برای تشکیل خانواده برنامه ریزی کنید". اگر مخاطبان این سخنان را حذف کنیم،قطعاً کلامی درست و منطقی و نصیحتی پند آموز است.
توجه کنید که مخاطب این سخنان دختربچه های 9 ساله اند. این نصیحت خانم مشاور را شاید مادرها به دختران دم بخت خود می کنند و پدرها به فرزند از سربازی برگشته خود می کند. مخالفتی با کاهش سن ازدواج وجود ندارد و خود از منتقدان وضع موجود و بی رغبتی جوانان به امر ازدواج هستیم. اما برای دختربچه های دبستانی حرف از ازدواج چه ضرورتی دارد. آیا این مسئله باعث تشویش ذهن کودکانه آنها نمی شود و مصداق تحریک و تهیج آنها برای بلوغ زودرس نیست. اگر یکی از همین دختربچه ها بخشی از این سخنان ناپخته را با تفکرات بچگانه خود مخلوط کند و شب در خانه به پدرش بگوید من می خواهم ازدواج کنم، پدر ومادر چه جوابی باید به این بچه بدهند؟!
لطفاً کمی در کلام و عمل خود تامل وتوجه داشته باشید.