بیش از این مردم را مقابل هم قرار ندهیم

گرانی اینترنت مسئله ای است که همه به آن معترضند اما گویا کسی به این اعتراضات و انتقادات اهمیتی نمی دهد و مثل همیشه مردم مجبور به پذیرش تصمیماتی هستند که ریشه و پایه و اساسش مشخص نیست.
در مورد گرانی اینترنت بارها نوشتیم که با این میزان از خدمات افزایش قیمت بی معنی است و حتی گفتیم که این افزایش قیمت به منزله محدود شدن دسترسی اقشار ضعیف جامعه به ویژه دانش آموزان و دانشجویان و خانواده های کم درآمد خواهد شد.
اما گویا عادت کرده ایم که برای مشکلاتمان راه حل هایی مشکل تر بیابیم و سنگینی چالش های موجود را با اقدامات و گفتارهای نامناسب بیشتر کنیم. دراین رابطه مشاهده می کنیم که نارضایتی عمومی در مورد کیفیت و قیمت اینترنت وجود دارد، اما راه حل آن را تقسیم مردم به فقیر و غنی می دانیم و معتقدیم باید هزینه اینترنت برای قشر مرفه افزایش یابد و درمقابل هزینه اینترنت را برای اقشار ضعیف
 ارزان تر محاسبه کنیم!
متاسفانه نگرشی را درجامعه رایج می کنیم که مردم را در مقابل هم قرار دهیم. ثروتمندان را درمقابل فقرا قرار می دهیم تا نوعی حس نفرت و انتقام را درآنها ایجاد کنیم که اگر ضعیفی دچار مشکلات است آن را در بساط ثروتمندان بیابد و به خود این اجازه را بدهد که با تعدی به حقوق او حق تضییع شده اش را بستاند!.
این طرز تفکری است که هزینه مدیریت های ناصحیح خودمان را به گردن اقشار ثروتمند بیندازیم. مگر آنها مردم این کشور نیستند و یا مگر در مقابل خدماتی که استفاده می کنند پول نمی پردازند.
چرا همیشه می خواهیم با سیاست "رابین هودی" مشکلات اقتصادی و اجتماعی را حل کنیم و از اغنیا بستانیم به فقرا بدهیم. مگر این کشور جنگ زده و بی سامان است و یا ثروتمندان جرمی مرتکب شده اند ویا حقی را ناحق کرده اند که محکوم به این رفتار
 باشند.
باید این نکته را شفاف تر بیان کنیم که حامی حقوق ثروتمندان و اغنیا نیستیم، بلکه بر نوع روش ها و تفکرات مدیریتی برخی از مسئولان برای حل مشکلات کشور انتقاد داریم. اگر اینترنت گران است برای همه گران است و اگر قرار است آن را با کیفیت بیشتر و قیمت بالاتر ارائه کنیم می توان با ارائه بسته های  متنوع آن را برای متقاضیان فراهم کنیم. اما تحمیل افزایش قیمت اینترنت به قشر ثروتمند جامعه به این بهانه که آنها وضع مالی خوبی دارند، مصداق انداختن مردم در دام نفرت و رویارویی اجتماعی است.
نکته آخر اینکه این توقع وجود ندارد که نمایندگان مردم در مجلس چنین مباحثی را مطرح کنند. اگر این تفکرات مدیریتی از سوی اشخاص دیگری خارج از خانه ملت بود کمتر موجب رنجش خاطر
می شد. اما وقتی فردی از یک شهر و استان وارد خانه ملت شده به عنوان نماینده تمام مردم آن شهر باید از حقوق آنها دفاع کند و در قامت ملی باید از منافع تمام ملت دفاع کند. این پذیرفته نیست که نماینده مردم موجب افتراق میان مردم و افزایش بسترهای نفرت و تفرقه
 گردد.